Hunger Games - Ο πλούσιος κόσμος προκαλεί τους λιμούς που ισχυρίζεται ότι προλαμβάνει

του George Monbiot

Ο πλούσιος κόσμος προκαλεί τους λιμούς που ισχυρίζεται ότι προλαμβάνει

Μετάφραση: Κωνσταντίνος Σπηλιακόπουλος 

Δημοσιεύτηκε στον “Guardian“ στις 14 Αυγούστου 2012

Ο Πελέ, ο Χαϊλέ Γκεμπρεσελασιέ και ο Μοου Φάρα, σε στιγμές κεφιού μαζί με τον πρωθυπουργό Ντέιβιντ Κάμερον έξω από την οικεία του, πριν την συνδιάσκεψη για την παγκόσμια πείνα

Δεν κατηγορώ τον Μοου Φάρα, τον Πελέ και τον Χαϊλέ Γκεμπρεσελασιέ, πού στήθηκαν,μες στις αγκαλιές και τα χαμόγελα,έξω από την Ντάουνινγκ Στρητ (πρωθυπουργική κατοικία στο Λονδίνο) για να φωτογραφηθούν στη συνδιάσκεψη κορυφής κατά της πείνας που διοργανώνει ο πρωθυπουργός(1). Ίσως να αγνοούσαν τον τρόπο με τον οποίο χρησιμοποιούνταν για να προωθήσουν την επιχειρηματική και πατερναλιστική προσέγγισή του (του πρωθυπουργού) για την εξωτερική οικονομική βοήθεια. Ίσως να αγνοούσαν επίσης το έγκλημα κατά της ανθρωπότητας στο οποίο αυτός πρωτοστατεί. Ίσως και ο ίδιος ο Κάμερον το αγνοεί.

Πιθανότατα θα έχετε ως τώρα ακούσει για το λιμό που αναπτύσσεται στην περιοχή Σάχελ της δυτικής Αφρικής. Οι κακές σοδειές και οι υψηλές τιμές των τροφίμων απειλούν τη ζωή περίπου 18 εκατομμυρίων ανθρώπων. Η τιμή των τροφίμων παγκοσμίως είναι πιθανό να αυξηθεί περαιτέρω, ως αποτέλεσμα των χαμηλών αποδόσεων των καλλιεργειών στις Ηνωμένες Πολιτείες, που προκλήθηκαν από τη χειρότερη ξηρασία των τελευταίων 50 ετών. Οι τιμές των σιτηρών διεθνώς, ως αποτέλεσμα αυτής της καταστροφής, ανέβηκαν 17% τον περασμένο μήνα(2).

Έχουμε υπάρξει μέχρι σήμερα επιφυλακτικοί στο να αποδώσουμε τέτοια συμβάντα στην κλιματική αλλαγή: ίσως υπέρμετρα επιφυλακτικοί. Μια νέα μελέτη από τον Τζέιμς Χάνσεν, επικεφαλής του Ινστιτούτου Διαστημικών Μελετών Γκόνταρντ της ΝΑΣΑ, δείχνει ότι έχει συντελεσθεί θεαματική αύξηση στη συχνότητα των εξαιρετικά ζεστών καλοκαιριών (3). Μεταξύ 1951 και 1980, αυτή η εξέλιξη επηρέαζε το 0,1 – 0,2% της χερσαίας επιφάνειας του πλανήτη κάθε χρόνο. Τώρα επηρεάζει κατά μέσο όρο το 10%. Ο Χάνσεν εξηγεί ότι «οι πιθανότητες να προκάλεσε η φυσική μεταβλητότητα αυτές τις ακραίες μεταβολές είναι μηδαμινές, εξωφρενικά μικρές» (4).  Τόσο οι ξηρασίες στο Σάχελ όσο και οι αποτυχίες των καλλιεργειών στις ΗΠΑ είναι πιθανό να είναι το αποτέλεσμα της κλιματικής αλλαγής.

Αυτή ωστόσο δεν είναι η μόνη έννοια υπό την οποία η χρήση καυσίμων από τον δυτικό κόσμο γίνεται αιτία να λιμοκτονήσουν οι φτωχοί. Στο Ηνωμένο Βασίλειο, στην υπόλοιπη Ευρωπαϊκή Ένωση και στις Ηνωμένες Πολιτείες, οι κυβερνήσεις έχουν επιλέξει να αναπτύξουν μια θεραπεία τόσο κακή όσο η ίδια η ασθένεια. Παρά τα συντριπτικά στοιχεία που καταδεικνύουν τη ζημιά που προκαλεί η πολιτική τους, κανένας από αυτούς δεν είναι διατεθειμένος να αλλάξει πορεία.

Τα βιοκαύσιμα είναι τα μέσα με τα οποία οι κυβερνήσεις στον ανεπτυγμένο κόσμο αποφύγουν τις δύσκολες επιλογές. Αντί να ανεβάσουν τα στάνταρντ οικονομίας καυσίμου όσο το επιτρέπει η τεχνολογία, αντί να προωθήσουν τη μετάβαση από την οδήγηση στις δημόσιες συγκοινωνίες, το περπάτημα και το ποδήλατο, αντί να επιμείνουν στον καλύτερο πολεοδομικό σχεδιασμό ώστε να μειωθεί η ανάγκη για μετακίνηση, έχουν επιλέξει να ανταλλάξουν την άγρια ​​υπερκατανάλωση πετρελαίου για την άγρια ​​υπερκατανάλωση καυσίμου που παράγεται από καλλιέργειες. Κανείς δεν πρέπει να οδηγεί λιγότερο ή να κατασκευάσει ένα καλύτερο αυτοκίνητο: τα πάντα παραμένουν ίδια εκτός από την προέλευση του καυσίμου. Το αποτέλεσμα είναι ένας ανταγωνισμός μεταξύ των πλουσιότερων και των φτωχότερων καταναλωτών του κόσμου, ένας διαγωνισμός μεταξύ υπερκατανάλωσης και επιβίωσης. Δεν υπήρξε ποτέ καμία αμφιβολία για το ποια πλευρά θα κερδίσει.

Ωρύομαι για το συγκεκριμένο ζήτημα από το 2004 (5) και όλα αυτά για τα οποία προειδοποίησα έχουν συμβεί. Αμφότερες οι ΗΠΑ και η Ευρωπαϊκή Ένωση έχουν θέσει στόχους και έχουν καθιερώσει γενναιόδωρα οικονομικά κίνητρα για τη χρήση βιοκαυσίμων. Τα αποτελέσματα είναι μια καταστροφή για τους ανθρώπους και τον πλανήτη.

Ήδη το 40% της αμερικανικής παραγωγής καλαμποκιού (αραβοσίτου) χρησιμοποιείται για να τροφοδοτεί αυτοκίνητα (6). Το ποσοστό αυτό θα αυξηθεί το τρέχον έτος, ως αποτέλεσμα της μικρότερης συγκομιδής. Παρόλο που η αγορά βιοντίζελ περιορίζεται σε μεγάλο βαθμό εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης, έχει ήδη καταλάβει το επτά τοις εκατό της παγκόσμιας παραγωγής φυτικών ελαίων (7).
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή παραδέχεται ότι ο στόχος της (10% των προοριζόμενων για μεταφορές καυσίμων έως το 2020), θα αυξήσει τις τιμές των δημητριακών διεθνώς μεταξύ 3 και 6% (8).
Η Oxfam (σ.μ.: διεθνής συνομοσπονδία οργανώσεων που δραστηριοποιούνται στο ζήτημα της εξάλειψης της φτώχιας και της πείνας) εκτιμά ότι με κάθε αύξηση κατά 1% των τιμών των τροφίμων, ακόμα 16 εκατομμύρια άνθρωποι οδηγούνται στην πείνα (9).

Μέχρι το 2021, ο ΟΟΣΑ αναφέρει ότι, το 14% του αραβοσίτου και των άλλων δευτερευόντων σιτηρών, το 16% των φυτικών ελαίων και το 34% των ζαχαροκάλαμων διεθνώς θα χρησιμοποιείται για να κάνει τους ανθρώπους στα «καυσιμοφάγα» έθνη να νιώθουν καλύτερα με τους εαυτούς τους(10). Η ζήτηση για βιοκαύσιμα, αναφέρει, θα καλυφθεί, εν μέρει μέσω της αύξησης στην παραγωγής, εν μέρει μέσω της «μείωσης στην κατανάλωση από τον άνθρωπο» (11). Οι φτωχοί θα λιμοκτονούν για να μπορούν οι πλούσιοι να οδηγούν.

Η ζήτηση του ανεπτυγμένου κόσμου για βιοκαύσιμα προκαλεί ήδη μια παγκόσμια αρπαγή γης.
Η Action Aid εκτιμά ότι ευρωπαϊκές εταιρίες έχουν ήδη κατασχέσει πέντε εκατομμύρια εκτάρια αγροτικής γης – μια έκταση γης εφάμιλλη αυτής της Δανίας – σε χώρες του αναπτυσσόμενου κόσμου για τη βιομηχανική παραγωγή βιοκαυσίμων (12). Οι μικροκαλλιεργητές, που καλλιεργούν τρόφιμα για τους εαυτούς τους και τις τοπικές αγορές, έχουν πεταχτεί έξω από τα χωράφια τους και οδηγηθεί στην απορία. Τα τροπικά δάση, οι σαβάνες και τα λιβάδια έχουν εκχερσωθεί για να εγκατασταθούν μονάδες αυτών που η βιομηχανία επιμένει να αποκαλεί «πράσινα καύσιμα».

Λαμβανομένων υπ’ όψη των επιπτώσεων από την εκχέρσωση γης, καθώς και της χρήσης των αζωτούχων λιπασμάτων, τα βιοκαύσιμα παράγουν περισσότερα αέρια του θερμοκηπίου από ό, τι τα ορυκτά καύσιμα (13,14,15). Το Ηνωμένο Βασίλειο, το οποίο ισχυρίζεται ότι τα μισά βιοκαύσιμα που πωλούνται εκεί πληρούν τα κριτήρια αειφορίας του, λύνει το πρόβλημα αυτό με το να εξαιρεί τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου που προκαλούνται από τις αλλαγές στη χρήση γης (16). Ως εκ τούτου, τα κριτήρια αειφορίας του είναι άνευ αξίας.

Ακόμα και τα βιοκαύσιμα δεύτερης γενιάς, που παράγονται από απόβλητα των καλλιεργειών ή από ξύλο, είναι μια περιβαλλοντική καταστροφή, είτε επειδή επεκτείνουν την καλλιεργούμενη έκταση είτε επειδή απομακρύνουν το άχυρο και την ταγή, που προστατεύουν το χώμα από τη διάβρωση και κρατούν τον άνθρακα και τις θρεπτικές ουσίες μέσα στο έδαφος. Ο συνδυασμός των πρώτης και δεύτερης γενιάς βιοκαυσίμων – που ενθαρρύνει τους αγρότες να οργώσουν (και) τις χορτολιβαδικές εκτάσεις αφήνοντας έτσι το έδαφος γυμνό – και των θερμών καλοκαιριών θα μπορούσε να δημιουργήσει τις ιδανικές συνθήκες για ένα νέο dust bowl (σ.μ : φαινόμενο που εμφανίστηκε στις ΗΠΑ και στον Καναδά την δεκαετία του ’30 και χαρακτηριζόταν από ισχυρές αμμοθύελλες και εκτεταμένη ξηρασία, προκαλώντας τεράστια οικολογική καταστροφή).

Η κυβέρνησή μας (σ.μ.: του Ηνωμένου Βασιλείου) τα γνωρίζει όλα αυτά. Μια από τις δικές της μελέτες δείχνουν ότι εάν η Ευρωπαϊκή Ένωση σταματούσε την παραγωγή βιοκαυσίμων, η ποσότητα των φυτικών ελαίων που θα εξήγαγε στις διεθνείς αγορές θα αυξανόταν κατά 20% και το ποσό του σιταριού κατά 33%, μειώνοντας έτσι τις τιμές διεθνώς (17).

Κατά τις ετοιμασίες για τη συνδιάσκεψη κορυφής κατά της πείνας που διοργανώνει ο πρωθυπουργός την Κυριακή, το Τμήμα Διεθνούς Ανάπτυξης (σ.μ: κυβερνητική διυπουργική επιτροπή που ασχολείται με την καταπολέμηση της φτώχιας διεθνώς) υποστήριξε ότι, με την αύξηση του πληθυσμού, «το σύστημα παραγωγής τροφίμων θα πρέπει να αναμορφωθεί ριζικά, όχι μόνο για να παράγει περισσότερα τρόφιμα, αλλά να τα παράγει βιώσιμα και δίκαια ώστε να διασφαλιστεί ότι οι φτωχότεροι άνθρωποι θα έχουν την πρόσβαση σε τρόφιμα που χρειάζονται» (18).
Ωστόσο, μια άλλη κυβερνητική επιτροπή – αυτή των μεταφορών – υπερηφανεύεται στην ιστοσελίδα της ότι, χάρη στις πολιτικές της, οι οδηγοί σε αυτή τη χώρα έχουν χρησιμοποιήσει έως τώρα 4,4 δισεκατομμύρια λίτρα βιοκαυσίμων (19). Από αυτά το 30% παρήχθη από ανακυκλωμένο μαγειρικό λάδι. Το υπόλοιπο αποτελείται από 3 δισεκατομμύρια λίτρα ενέργειας προερχόμενης από προϊόντα διύλισης, που αρπάχτηκε μέσα από τα στόματα των ανθρώπων που ο David Cameron υποστηρίζει ότι βοηθά.

Μερικοί από εκείνους στους οποίους η κυβέρνηση επεκτείνει τώρα τις «επισιτιστικές παρεμβάσεις» της μπορεί να έχουν οδηγηθεί στη λιμοκτονία από τις δικές της πολιτικές. Μέσα από αυτό, αλλά και με άλλους τρόπους, ο Ντέιβιντ Κάμερον, με την ακούσια υποστήριξη των διαφόρων ηρώων του αθλητισμού, προσφέρει φιλανθρωπία, όχι δικαιοσύνη. Και αυτό δεν είναι βάση για την απελευθέρωση των φτωχών.
Πηγή: http://www.monbiot.com
Παραπομπές:
1. http://www.number10.gov.uk/news/sport-stars-get-behind-olympic-hunger-summit/
2. http://www.fao.org/worldfoodsituation/wfs-home/foodpricesindex/en/
3. James Hansen, Makiko Satoa, Reto Ruedy, 2012. Perception of climate change. Proceedings of the National Academy of Sciences, in press. http://arxiv.org/ftp/arxiv/papers/1204/1204.1286.pdf
4. http://www.washingtonpost.com/opinions/climate-change-is-here–and-worse-than-we-thought/2012/08/03/6ae604c2-dd90-11e1-8e43-4a3c4375504a_story.html?hpid=z3
5. http://www.monbiot.com/2004/11/23/feeding-cars-not-people/
6. OECD and UNFAO, 2012. Agricultural Outlook, 2012-2021.
http://www.keepeek.com/Digital-Asset-Management/oecd/agriculture-and-food/oecd-fao-agricultural-outlook-2012_agr_outlook-2012-en
7. Alessandro Flammini, October 2008. Biofuels and the underlying causes of high food prices. UN Food and Agriculture Organisation. http://bit.ly/P7V1Zt
8. Mariann Fischer Boel, European Commissioner for Agriculture and Rural Development, 13th March 2008. Biofuels: not a magic wand, but a valuable policy tool. Speech to the 2008 World Biofuels Markets Congress. http://bit.ly/MTPDdZ
9. R.Bailey, 2008. Response of Oxfam GB to the Gallagher Review. Oxfam. Cited by ActionAid, 2010. Meals per Gallon: the impact of industrial biofuels on people and global hunger. http://www.actionaid.org.uk/doc_lib/meals_per_gallon_final.pdf
10. OECD and UNFAO, 2012. Agricultural Outlook, 2012-2021.
http://www.keepeek.com/Digital-Asset-Management/oecd/agriculture-and-food/oecd-fao-agricultural-outlook-2012_agr_outlook-2012-en
11. as above
12. ActionAid, 2010. Meals per Gallon: the impact of industrial biofuels on people and global hunger. http://www.actionaid.org.uk/doc_lib/meals_per_gallon_final.pdf
13. PJ Crutzen, AR Mosier, KA Smith and W Winiwarter, 1 August 2007. N2O release from agro-biofuel production negates global warming reduction by replacing fossil fuels. Atmospheric Chemistry and Physics Discussions 7, pp11191–11205. http://www.atmos-chem-phys-discuss.net/7/11191/2007/acpd-7-11191-2007.pdf
14. Joseph Fargione, Jason Hill, David Tilman, Stephen Polasky, Peter Hawthorne, 7th February 2008. Land Clearing and the Biofuel Carbon Debt. Science. Doi 10.1126/science.1152747.
15. Timothy Searchinger, Ralph Heimlich, R. A. Houghton, Fengxia Dong, Amani Elobeid, Jacinto Fabiosa, Simla Tokgoz, Dermot Hayes, Tun-Hsiang Yu, 7th February 2008. Use of U.S. Croplands for Biofuels Increases Greenhouse Gases Through Emissions from Land Use Change . Science. Doi 10.1126/science.1151861.
16. “This figure may not include all emissions from direct land use change and excludes the emissions from indirect land-use changes considered in the ‘Gallagher Review’.” http://www.dft.gov.uk/statistics/releases/verified-rtfo-biofuel-statistics-2010-11/
17. Grant Davies, 2012. Removing Biofuel Support Policies: An Assessment of Projected Impacts on Global Agricultural Markets using the AGLINK-COSIMO model. DEFRA. http://www.decc.gov.uk/assets/decc/11/meeting-energy-demand/bio-energy/5134-removing-biofuel-support-policies-an-assessment-o.pdf
18. http://www.dfid.gov.uk/What-we-do/Key-issues/Food-and-nutrition/
19. http://www.dft.gov.uk/statistics/releases/verified-rtfo-biofuel-statistics-2010-11/
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
πηγή πληροφόρησης αυτού του ιστολογίου: ilesxi.wordpress.com

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Επιπτώσεις του θορύβου - β)

he2pockysticks.deviantart.com

Ο θόρυβος έχει καθοριστική επίπτωση στους ανθρώπους που ήδη έχουν κάποια αρρώστια ή μη ομαλή φυσιολογία.
Ορισμένα μέρη του πληθυσμού είναι περισσότερο ευπαθή στις υψηλότερες στάθμες θορύβου, παραδείγματος χάριν αυτοί που πάσχουν από υπέρταση ή καρδιοαγγειακά προβλήματα, ή τμήμα του πληθυσμού με ψυχιατρικά προηγούμενα, κλπ.
Στην περίπτωση αυτή ο ρόλος του θορύβου είναι έμμεσος.
Προωθεί ή θα μπορούσαμε να πούμε ότι και υποβοηθεί κάποιες επιπτώσεις στην υγεία, παρά τις προκαλεί.

Ανώτατα επιτρεπόμενα όρια θορύβου

Οι ενεργοί πολίτες ζητούν και έχουν πετύχει πολλά.

Προεδρικό διάταγμα: Αριθ. 1180/81 (ΦΕΚ 293/Α/6-10-1981)

Περί ρυθμίσεως θεμάτων αναγομένων εις τα της ιδρύσεως και λειτουργίας βιομηχανιών, βιοτεχνιών,

πάσης φύσεως μηχανολογικών εγκαταστάσεων και αποθηκών και τη εκ τούτων διασφαλίσεως

περιβάλλοντος εν γένει.

Για τις εγκαταστάσεις που βρίσκονται σε επαφή με κατοικούμενα κτίσματα το ανώτερο επιτρεπόμενο όριο θορύβου καθορίζεται στα 45 dB(Α), ανεξάρτητα από την περιοχή που βρίσκεται η εγκατάσταση. Ο θόρυβος τότε μετριέται μέσα στο κατοικημένο κτίσμα με ανοιχτές πόρτες και παράθυρα.

Ως ανώτατα επιτρεπόμενα όρια θορύβου, στο όριο ιδιοκτησίας της δραστηριότητας καθορίζονται τα

ακόλουθα :

α. Για αστικές περιοχές : τα 50 dB(A)

β. Για περιοχές που κυριαρχεί εξ ίσου το αστικό και το βιομηχανικό στοιχείο: τα 55 dB(A)

γ. Για περιοχές που κυριαρχεί το βιομηχανικό στοιχείο: τα 65 dB(A)

δ. Για θεσμοθετημένες βιομηχανικές περιοχές : τα 70 dB(A)

ε. Μέσα σε κατοικούμενα κτίσματα, ανεξαρτήτως σε ποια περιοχή βρίσκονται: τα 45 dB(A)

οι πολίτες έχουμε το δικαίωμα σε ένα ήσυχο περιβάλλον

Ο θόρυβος βλάπτει σοβαρά την υγεία

 ο πολίτης έχει το δικαίωμα σε ένα ήσυχο περιβάλλον

και η πολιτεία έχει την υποχρέωση να του το εξασφαλίσει

photo:

stageandcinema.com

photo:google.gr

Το να βάλουμε τιμή στα ποτάμια και στη βροχή μας εκμηδενίζει όλους

Ποιό είναι το πρόβλημα με τις ιδιωτικοποιήσεις των ποταμών, του βρόχινου νερού, των φυσικών πόρων και των οικότοπων; Στο παρακάτω άρθρο του Βρεττανού συγγραφέα και αρθρογράφου της Guardian, George Monbiot, μαθαίνουμε για τη προσπάθεια των αγγλικών κυβερνήσεων να βάλουν τιμή στη φύση και το επιχείρημα που συχνά χρησιμοποιείται για να νομιμοποιήσει τη μεγαλύτερη και πιο επικίνδυνη ανηθικότητα…την υπέρτατη ιδιωτικοποίηση των κοινών αγαθών- την εμπορευματοποίηση της ίδιας της φύσης. Όμως έτσι, εταιρείες και πλούσιοι που έχουν συγκεντρώσει το μεγαλύτερο μέρος του παγκόσμιου πλούτου,  αποκτούν τον έλεγχο των βασικών όρων από τους οποίους εξαρτάται η ζωή μας (το ζήτημα της μεταβίβασης εξουσίας που θέτει). Και αυτό στο όνομα της καταστροφής που οι ίδιοι προκαλούν με στόχο το κέρδος. Αν επιτρέψουμε να γίνει αυτό, θα έχουμε παραχωρήσει τον φυσικό μας κόσμο στις ίδιες τις δυνάμεις που τον καταστρέφουν. 

Αναδημοσίευση από το www.guardian.co.uk. Μετάφραση από το Παρατηρητήριο Μεταλλευτικών Δραστηριοτήτων και μικροδιορθώσεις: Ε.Π. (μέλος της Πρωτοβουλίας Πολιτών για τη Διάσωση του Πράμνειου Όρους). Για να διαβάσετε το άρθρο στα αγγλικά, πατήστε εδώ.

το άρθρο δημοσιεύτηκε: 6 Aυγούστου το 2012

Οι πληρωμές για “υπηρεσίες οικοσυστήματος” μοιάζουν με το προοίμιο της μεγαλύτερης ιδιωτικοποίησης από την εποχή των περιφράξεων των κοινών*

Του George Monbiot από guardian.co.uk.

Φωτογραφία: Alamy

 Τα ποτάμια και οι φυσικοί πόροι θα αποτιμηθούν και θα εμπορευματοποιηθούν, μια κίνηση που θα ωφελήσει μόνο τους πλούσιους, υποστηρίζει ο George Monbiot.

“Ο πρώτος άνθρωπος που περιέφραξε ενα κομμάτι γης και σκέφτηκε να πει “αυτό είναι δικό μου” και βρήκε ανθρώπους τόσο αφελείς ώστε να τον πιστέψουν ήταν ο πραγματικός θεμελιωτής της πολιτικής κοινωνίας. Απο πόσα εγκλήματα, πολέμου και φονικά, από πόσους τρόμους και ατυχίες δεν θα είχε γλιτώσει το ανθρώπινο γένος αν κάποιος είχε βγάλει τους πασσάλους και είχε σκεπάσει με χώμα τα χαντάκια φωνάζοντας στους συνανθρώπους του: “Προσοχή στα λόγια αυτού του απατεώνα, είστε χαμένοι αν ξεχάσετε ότι οι καρποί της γης ανήκουν σε όλους και η ίδια η γη σε κανέναν”.

Ο Jean Jacques Rousseau θα αναγνώριζε αυτή τη στιγμή. Τώρα δεν είναι η γη που περικλείουν οι απατεώνες, αλλά όλος ο υπόλοιπος φυσικός κόσμος. Σε πολλές χώρες, και ειδικά στο Ηνωμένο Βασίλειο, η φύση αποτιμάται και εμπορευματοποιείται, έτσι ώστε να μπορεί να ανταλλαχθεί με μετρητά.

Η προσπάθεια ξεκίνησε με ζήλο από την προηγούμενη κυβέρνηση. Με κόστος £ 100.000, ανέθεσε σε μια ερευνητική εταιρεία να βγάλει μια συνολική ετήσια τιμή για τα οικοσυστήματα της Αγγλίας. Αφού πήρε τα χρήματα, η εταιρεία ανέφερε ότι αυτή η άσκηση ήταν “θεωρητικά δύσκολο να ολοκληρωθεί και ότι, κατά την άποψη ορισμένων, δεν ήταν μια θεωρητικά σωστή προσπάθεια”. Μερικές από τις υπηρεσίες που παρέχουν τα οικοσυστήματα της Αγγλίας, τόνισε, “μπορεί στην πραγματικότητα να είναι άπειρης αξίας”.

Αυτή η σπάνια αναλαμπή κοινής λογικής δεν κατάφερε να αποθαρρύνει τη σημερινή κυβέρνηση από την προσπάθεια να βάλει πρώτη μια τιμή στη φύση και, στη συνέχεια, να δημιουργήσει μια αγορά για να τη διαθέσει.  Το Ηνωμένο Βασίλειο έχει τώρα μια Επιτροπή Φυσικού Κεφαλαίου (natural capital committee), μια Ομάδα Εργασίας για την Αγορά Οικοσυστημάτων (Ecosystem Market Task Force) και ένα εμπνευσμένο νέο λεξιλόγιο. Δεν την ονομάζουμε πια φύση: τώρα ο σωστός όρος είναι “φυσικό κεφάλαιο”. Οι φυσικές διεργασίες έχουν γίνει “υπηρεσίες του οικοσυστήματος”,  καθώς υπάρχουν μόνο για να μας εξυπηρετούν. Λόφοι, δάση και λεκάνες απορροής ποταμών είναι τώρα “πράσινες υποδομές”, ενώ η βιοποικιλότητα και οι οικότοποι είναι “κατηγορίες περιουσιακών στοιχείων” μέσα σε μια “αγορά οικοσυστημάτων”. Σε όλα θα δοθεί μια τιμή και όλα θα γίνουν εξαργυρώσιμα.

Το επιχείρημα υπέρ αυτής της προσέγγισης είναι συγκροτημένο και ευλογοφανές.Οι επιχειρήσεις σήμερα αντιμετωπίζουν το φυσικό κόσμο σα να μην αξίζει τίποτα. Τιμολογώντας τη φύση και ενσωματώνοντας αυτή την τιμή στο κόστος των αγαθών και των υπηρεσιών δημιουργείται ένα οικονομικό κίνητρο για την προστασία της. Σίγουρα είναι ελκυστικό, τόσο για τις επιχειρήσεις όσο και για το κράτος που μισεί τον εαυτό του. Η Ομάδα Εργασίας για την Αγορά Οικοσυστημάτων κάνει λόγο για “σημαντικές δυνατότητες ανάπτυξης σε αγορές που σχετίζονται με τη φύση – της τάξης των δισεκατομμυρίων λιρών σε παγκόσμιο επίπεδο”.

Η εμπορευματοποίηση, η οικονομική μεγέθυνση, οι αφαιρέσεις της χρηματο-οικονομίας, η εξουσία των εταιρειών: αυτές δεν είναι οι διαδικασίες που οδήγησαν στη παγκόσμια περιβαλλοντική κρίση;

Τώρα μας λένε ότι για να σώθει η βιόσφαιρα χρειαζόμαστε περισσότερο από αυτές.

Οι πληρωμές για τις υπηρεσίες των οικοσυστημάτων μου φαίνονται σαν το προοίμιο της μεγαλύτερης ιδιωτικοποίησης από την εποχή που ο απατεώνας του Rousseau αξίωσε για πρώτη φορά την αποκλειστικότητα πάνω στη γη περιφράσσοντάς την. Η κυβέρνηση έχει ήδη αρχίσει να περιγράφει τους ιδιοκτήτες γης ως “πάροχους” των υπηρεσιών οικοσυστήματος, σα να είχαν δημιουργήσει αυτοί τη βροχή και τους λόφους και τα ποτάμια και την άγρια ​​φύση που κατοικεί σε αυτούς. Θα πληρώνονται για τις υπηρεσίες αυτές, είτε από την κυβέρνηση είτε από “χρήστες”. Ακούγεται σαν το σχέδιο για το Εθνικό Σύστημα Υγείας.

Η ιδιοκτησία γης από την εποχή του πρώτου απατεώνα (ενν. του Rousseau) περιελάμβανε τη σταδιακή συσσώρευση αποκλειστικών δικαιωμάτων, τα οποία τα πήραν από το λαό (τους commoners). Οι πληρωμές για υπηρεσίες οικοσυστήματος προεκτείνουν αυτή την καταπάτηση με το διορισμό του ιδιοκτήτη της γης ως ιδιοκτήτη και υποκινητή της άγριας ζωής, της ροής του νερού, του κύκλου του άνθρακα, των φυσικών διεργασίων που προηγουμένως θεωρούνταν ότι ανήκουν σε όλους και σε κανέναν.

Αλλά δεν τελειώνει εκεί. Μόλις ένας πόρος έχει εμπορευματοποιηθεί, έρχονται οι κερδοσκόποι και οι έμποροι. Η Ομάδα Εργασίας για την Αγορά Οικοσυστημάτων μιλά τώρα για “αξιοποίηση της χρηματοοικονομικής εξειδίκευσης του Σίτυ για να αξιολογηθούν οι τρόποι που αυτές οι ανάμεικτες πηγές εσόδων και τιτλοποιήσεις ενισχύουν την ROI [απόδοση της επένδυσης] ενός περιβαλλοντικού ομολόγου”. Αυτό δίνει μια ιδέα για το πόσο μακριά έχει προχωρήσει αυτή η διαδικασία – και για τη μπουρδολογία που έχει αρχίσει να παράγει.

Ήδη η κυβέρνηση αναπτύσσει μια αγορά για την εμπορία της άγριας ​​ζωής, πειραματιζόμενη με αυτό που αποκαλεί “αντιστάθμιση της βιοποικιλότητας”. Αν μια μεταλλευτική εταιρεία θέλει να καταστρέψει ένα σπάνιο λιβάδι, για παράδειγμα, μπορεί να αγοράσει άφεση αμαρτιών πληρώνοντας κάποιον για να δημιουργήσει ένα άλλο κάπου αλλού (σημ. μεταφραστή: αυτό συμβαίνει ήδη, και εδώ στην Ελλάδα). Η κυβέρνηση προειδοποιεί ότι αυτές οι αντισταθμίσεις πρέπει να χρησιμοποιούνται μόνο για να αποζημιώσει μια “πραγματικά αναπόφευκτη ζημία” και ότι “δεν πρέπει να γίνουν μια άδεια για καταστροφή”. Αλλά από τη στιγμή που η βασική αρχή έχει καθιερωθεί  και η αγορά λειτουργεί, για πόσο καιρό θα εκτιμάτε ότι η αυτή η γραμμή θα κρατήσει; Η φύση, κάτω από αυτό το σύστημα, θα γίνει εμπορεύσιμη όπως όλα τα άλλα.

Όπως και άλλες πτυχές του νεοφιλελευθερισμού, η εμπορευματοποίηση της φύσης ακυρώνει τη δημοκρατική επιλογή. Δεν θα είμαστε πλέον σε θέση να υποστηρίζουμε ότι ένα οικοσύστημα ή ένα τοπίο πρέπει να προστατευθεί γιατί μας δίνει απόλαυση και θαυμασμό. Θα μας πούνε ότι η εγγενής του αξία έχει ήδη υπολογιστεί και, χωρίς αμφιβολία, ότι αποδεικνύεται πως αξίζει λιγότερο από ό,τι οι άλλες χρήσεις για τις οποίες θα μπορούσε να διατεθεί η γη. Η αγορά μίλησε: τέλος της συζήτησης.

Όλα αυτά τα μπερδεμένα, υποκειμενικά θέματα, οι κινητήριες δυνάμεις της δημοκρατίας, θα επιλυθούν σε μια στήλη με αριθμούς. Οι κυβερνήσεις δεν θα χρειάζεται να ρυθμίσουν: η αγορά θα πάρει τις αποφάσεις που οι πολιτικοί αποφεύγουν. Αλλά το εμπόριο είναι ένας άστατος αφέντης, και δεν ανταποκρίνεται σε κανέναν παρά μόνο  σε εκείνους με τα λεφτά. Η κοστολόγηση και πώληση της φύσης αποτελεί άλλη μια μεταβίβαση εξουσίας στις εταιρείες και τους πολύ πλούσιους.

Μας εκμηδενίζει, εκμηδενίζει τη φύση. Μετατρέποντας τον φυσικό κόσμο σε μια θυγατρική της οικονομίας των εταιρειών, επαναεπιβεβαιώνει το βιβλικό δόγμα της κυριαρχίας. Τεμαχίζει τη βιόσφαιρα σε συστατικά εμπορεύματα: ήδη η ομάδα εργασίας της κυβέρνησης μιλάει για “διαχωρισμό” των υπηρεσιών οικοσυστήματος, έναν όρο που δανείστηκε από προηγούμενες ιδιωτικοποιήσεις. Αυτό μπορεί να έχει νόημα από οικονομική άποψη. Δεν έχει κανένα οικολογικό νόημα. Όσο περισσότερο μαθαίνουμε για τον φυσικό κόσμο, τόσο περισσότερο ανακαλύπτουμε ότι οι λειτουργίες του δεν μπορούν να διαχωριστούν με ασφάλεια.

Σπάνια  τα λεφτά που θα βγουν από την προστασία της φύσης θα ισοδυναμούν με τα λεφτά που θα βγουν από την καταστροφή της. Η φύση προσφέρει χαμηλά ποσοστά απόδοσης σε σύγκριση με άλλες επενδύσεις. Αν επιτρέψουμε να μετατοπιστεί η συζήτηση  από τις αξίες στην αξία – από την αγάπη στην απληστία – παραχωρούμε το φυσικό κόσμο στις δυνάμεις που τον καταστρέφουν. Tραβήξτε τους πασσάλους, γεμίστε το χαντάκι, πάλι μας εξαπατούν.

Σημ.μτφρ2: ο συγγραφέας αναφέρεται στο κίνημα περιφράξεων των κοινών της Αγγλίας του 17ου-18ου αιώνα (σχετικά βλέπε τη σχολική Εργασία, Θέμα 5, σελ.149 http://www.kee.gr/attachments/file/421.pdf )

~~~~~~~~~~~~~~~~

πηγή πληροφόρησης:pergadi.blogspot.gr