ένας από τους δείκτες αξιολόγησης του πολιτισμικού επιπέδου μίας χώρας είναι και τα επίπεδα θορύβου που παράγει ο λαός της.

Δευτέρα 11 Ιουλίου 2016

«Ανίκανη» η πράσινη ανάπτυξη να μας σώσει από την ηχορύπανση

http://www.sundaytimes.lk
Το άρθρο μπορεί να είναι παλιό,αλλά δυστυχώς τα προβλήματα από την ηχορύπανση συνεχώς επιδεινώνονται και η πολιτεία κωφεύει στις συνεχείς εκλύσεις των πολιτών για βοήθεια!!!
Η ηχορύπανση αποτελεί τη δεύτερη σοβαρότερη ρύπανση μετά την ατμοσφαιρική.
Η Ελλάδα δεν έχει αναγνωρίσει ακόμα τον θόρυβο ως πρόβλημα, σε αντίθεση με τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες.
Ακόμα και στην νεοεισαχθείσα στην Ελλάδα "πράσινη ανάπτυξη", το ζήτημα του θορύβου δεν περιλαμβάνεται. Αυτά προέκυψαν στην ημερίδα που διοργάνωσαν το ΙΕΜΑ (Ινστιτούτο Έρευνας και Ακουστικής) και το ΕΛΙΝΑ (Ελληνικό Ινστιτούτο Ακουστικής) με τίτλο "Θόρυβος: ένα πρόβλημα που χρειάζεται λύσεις". 

Το 600 π.Χ., οι Συβαρίτες της Κάτω Ιταλίας είχαν απαγορέψει τις θορυβώδεις εργασίες, όπως τη μεταλλουργία, στα όρια της πόλης τους.
Ομοίως, στην αρχαία Ρώμη τα άρματα δεν επιτρέπονταν να κυκλοφορούν τη νύχτα.
Στη σημερινή πολύβουη και εξαιρετικά σύνθετη ζωή οι θόρυβοι έρχονται από όλες τις μεριές: το κυκλοφοριακό, τα αεροσκάφη, τη βιομηχανία, τις οικοδομικές εργασίες, οικιακές συσκευές ακόμα και από τη διασκέδαση. 

Το ανθρώπινο αυτί δέχεται την ένταση του ήχου μέχρι τα 140db (ντεσιμπέλ), που είναι και το όριο πόνου.
Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας έχει θεσπίσει από το 1999 ως ανώτατο όρι θορύβου τα 55db, ενώ το κατώφλι για την αύξηση του κινδύνου είναι τα 60db.
Σημαντικό ρόλο παίζει τί είδους είναι ο ήχος, κρουστικός, επαναλαμβανόμενος, στιγμιαίος ή με αυξομειώσεις.
Ενδεικτικά μια μέτρηση του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου έδειξε ότι στη λεωφόρο Κηφισίας ο θόρυβος κυμαίνεται από τα 65db ως 84db.
Μια ηλεκτρική σκούπα έχει ήχο 70-80db και το σεσουάρ 90db.

Οι γιατροί Νίκος Σωτηρόπουλος και Αλέξανδρος Χαραλαμπίδης αναπτύσσοντας τις επιπτώσεις του θορύβου στην υγεία που υποτιμώνται, αλλά είναι ύπουλες και έρχονται με τα χρόνια, ανέφεραν ότι "η έκθεση στο θόρυβο σχετίζεται με επιδείνωση ψυχικών ασθενειών, στεφανιαία νόσο, αύξηση αρτηριακής πίεσης και αγγειακών νοσημάτων, αύξηση κορτιζόλης και χοληστερόλης, παχυσαρκία, αγχωτικά επεισόδια, παρεμπόδιση ύπνου, βλάβη ακοής, μείωση της απόδοσης των εργαζομένων και των μαθητών."

Η Φωτεινή Χιωνιανάκη, πολιτικός μηχανικός και περιβαλλοντολόγος επισήμανε ότι "οι περιβαλλοντικοί όροι στην Ελλάδα παραμένουν πλημμελείς".
Τα όρια που ισχύουν για τον κυκλοφοριακό θόρυβο με το Ν17252/20.5.1992 του ΥΠΕΧΩΔΕ επιτρέπουν 67-70db για νέα οδικά έργα και σε απόσταση 2 μέτρα από την πρόσοψη του κτιρίου. "Αυτός ο νόμος, πέρα του ότι δεν εφαρμόζεται, αφορά δρόμους που κατασκευάστηκαν μετά το 1981, όχι, για παράδειγμα, τη Βασιλίσσης Σοφίας" επισημαίνει η κ. Χιωνιανάκη.
Οι υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες έχουν πραγματοποιήσει μελέτες και έχουν θεσπίσει όρια που τα τηρούν.
Η Ιταλία καθιέρωσε όριο σε σχέση με το χαρακτήρα κάθε περιοχής, ας πούμε σε μέρη που βρίσκονται νοσοκομεία και σχολεία το πρωί το όριο είναι 50db και το βράδυ 40db.
Η Ρώμη, όπως και το Βερολίνο έχουν χωριστεί σε κατηγορίες σε σχέση με την ακουστική κατηγοριοποίηση των περιοχών. 

Ο Τάσος Βασιλειάδης, ηλεκτρολόγος μηχανολόγος -σύμβουλος ακουστικής, ανέφερε ότι "στην Ελλάδα για την προστασία από το θόρυβο υπάρχει νομοθεσία από το 1981 (Ν1180/1981) και έκτοτε έχει συμπληρωθεί με άλλες νομοθετικές διατάξεις.
Πάσχουμε όμως στην εφαρμογή, υπάρχουν και εσωτερικές ασάφειες στους νόμους, δεν έχουν γίνει μελέτες και δεν πραγματοποιούνται έλεγχοι". 

Ενδιαφέρον αποτελεί η εφαρμογή του νόμου της κοινής ησυχίας, όταν "η στάθμη του θορύβου κρίνεται υποκειμενικά κατ' εκτίμηση της αστυνομικής αρχής, όπως αναφέρεται στην αντίστοιχη νομοθεσία", ενημέρωσε ο κ.Βασιλειάδης.

Ο Μανόλης Τζεκάκης, καθηγητής αρχιτεκτονικής, αναφέρθηκε στην ηχοπροστασία στους χώρους διαβίωσης. Ο "ελληνικός κανονισμός κτιριακής ηχοπροστασίας" χωρίζει τα κτίρια σε πέντε κατηγορίες ακουστικής άνεσης (από πολύ υψηλή ως πολύ χαμηλή).
Παλιότερα οι κατηγορίες ήταν τρεις (υψηλή-κανονική-χαμηλή) και όλα τα κτίρια έπρεπε να καλύπτουν τουλάχιστον τη μεσαία κατηγορία. Στο νέο κανονισμό "δεν υπάρχει υποχρέωση ένταξης σε κατηγορία, πρέπει όμως να εκπονηθεί μελέτη ηχοπροστασίας και να επιλεγεί μια κατηγορία που θα χαρακτηρίζει το κτήριο. Δεν εφαρμόζεται όμως έλεγχος από τις πολεοδομικές υπηρεσίες. "
πηγή:http://www.protothema.gr

Το πρόβληµα της Αστικής Ηχορύπανσης

Η σηµασία των Τεχνικών Πρόληψης στην Πηγή, κατά την ∆ιάδοση, στον Αποδέκτη και ο ρόλος του Καταναλωτή
Θόρυβο λέµε τον ανεπιθύµητο ανθρωποδηµιούργητο ήχo ο οποίος είναι αποτέλεσµα της σηµερινής µηχανοποιηµένης κοινωνίας µας.
Ο ήχος είναι αποτέλεσµα µεταβολών πίεσης σε κάποιο µέσο διάδοσης όπως ο αέρας, οι οποίες προκαλούνται από δονήσεις ή αναταραχές. ∆υστυχώς, όλοι είµαστε εκτεθειµένοι στις επιπτώσεις της ηχορύπανσης. Τα προβλήµατα που µπορούν να δηµιουργηθούν είναι πολλά και ποικίλα.
Εκτός από τα προβλήµατα ακοής που µπορούν να δηµιουργηθούν, η ηχορύπανση προκαλεί άγχος (stress) ενώ επηρεάζει δυσµενώς τη ψυχική και σωµατική µας ευεξία, η οποία θεωρείται στοιχείο Υγείας από τον Παγκόσµιο Οργανισµό Υγείας (Π.Ο.Υ. - W.Η.Ο.).
Παράλληλα, επηρεάζει την ατοµική απόδοση του καθενός και κατ΄επέκταση την κοινωνία και την οικονοµία του κάθε κράτους.
Όλα τα παραπάνω οδηγούν στο συµπέρασµα ότι πρέπει να ληφθούν µέτρα σε όλα τα επίπεδα για την αντιµετώπιση του προβλήµατος.
Για να είναι όµως τα µέτρα αυτά αποτελεσµατικά θα πρέπει να είναι γνωστές οι πηγές ηχορύπανσης.
Ποιες είναι οι κύριες πηγές ηχορύπανσης ; 

Ι. Κύριες πηγές ηχορύπανσης
  1. - Η κυκλοφορία κάθε είδους µέσων µεταφοράς
  2. - Οι βιοµηχανικές και βιοτεχνικές εγκαταστάσεις
  3. - Οι εγκαταστάσεις αναψυχής και διασκέδασης
  4. - Η χρήση οικιακών συσκευών
Η αντιµετώπιση του προβλήµατος είναι ο κατά το δυνατόν περιορισµός των πηγών, αλλά και της έντασης της ηχορύπανσης ώστε να µειωθούν οι επιπτώσεις δεδοµένου ότι οι απαιτήσεις της σύγχρονης εποχής µας έχουν αναγκάσει να ζούµε υπό το καθεστώς της.
στόσο, η λήψη µέτρων από τις αρχές δεν επαρκούν όπως έχει δείξει η πραγµατικότητα.
Η σωστή αντιµετώπιση του προβλήµατος, απαιτεί τη συνειδητοποίηση και την εγρήγορση όλων µας, ασχέτως µε το αν διαµένουµε στα µεγάλα αστικά κέντρα ή όχι.
ιότι οι έρευνες δείχνουν πως η συντριπτική πλειοψηφία όλων µας (σε διεθνές επίπεδο) είναι εκτεθειµένη στην ηχορύπανση.

ΙΙ. Νοµοθεσία σχετική µε τον έλεγχο της ηχορύπανσης

Οι κύριοι τρόποι για να αντιµετωπιστεί το πρόβληµα της ηχορύπανσης από την οργανωµένη πολιτεία είναι οι ακόλουθοι:
  1. - Οριοθέτηση επιτρεποµένων εντάσεων πηγών ηχορύπανσης²
  2. - Λήψη µέτρων για περιορισµό της ενόχλησης των ανθρώπων
  3. - Αναγκαία µέτρα και παρεµβάσεις
  4. - Αυστηρός έλεγχος των ορίων
Στην χώρα µας το πρόβληµα της ηχορύπανσης είναι έντονο για πολλούς λόγους, οι κυριότεροι των οποίων είναι η έλλειψη χωροταξικού σχεδιασµού, η έλλειψη καθορισµού χρήσεων γης, και η µη εφαρµογή της υπάρχουσας νοµοθεσίας προστασίας περιβάλλοντος και εργαζοµένων από τον θόρυβο.
Πρόσφατα ανακοινώθηκε ότι ο ένας στους τρεις Έλληνες πάσχει από ψυχολογικά προβλήµατα εξαιτίας του θορύβου και άλλων περιβαλλοντικών αιτίων.
Οι περισσότερες διεθνείς νοµοθεσίες (και η Ελληνική) θέτουν σαν ανώτερη στάθµη θορύβου στους χώρους κατοικίας DNL level 45 dB(A) θεωρώντας σαν µέσο όρο τα 35 dB(A), αλλά στις Ελληνικές µεγαλουπόλεις επικρατούν επίπεδα 65 – 80 dB(A) τα οποία διαταράσσουν σοβαρά τον ύπνο και την ξεκούραση του οργανισµού. Αποδεδειγµένες είναι επίσης και οι αρνητικές συνέπειες του θορύβου στην κοινωνική συµπεριφορά ατόµων.
Για παράδειγµα, οι ερευνητές Matthews και Cannon σε εργαστηριακή έρευνα διαπίστωσαν ότι πολύ λιγότεροι άνθρωποι έδειχναν διάθεση να βοηθήσουν κάποιον συνάνθρωπο τους, όταν στο περιβάλλον επικρατούσαν επίπεδα θορύβου 85 dB σε αντίθεση µε όταν επικρατούσαν επίπεδα θορύβου κάτω από 65 dB. 
Παρά το γεγονός ότι στην Ελλάδα υπάρχουν προεδρικά διατάγµατα και νοµοθεσία σχετικά µε τα όρια θορύβου και ρύπανσης, παρόµοια µε αυτά των άλλων ευρωπαϊκών κρατών, δυστυχώς εδώ δεν εφαρµόζονται ούτε στον κρατικό ούτε στον ιδιωτικό τοµέα.
Παρόµοια αγνοούν το πρόβληµα του περιβαλλοντικού θορύβου και τα αρµόδια Υπουργεία ΠΕ.ΧΩ.∆Ε και Υγείας ενώ υπάρχει η σχετική νοµοθεσία ανώτατου επιτρεπόµενου ορίου θορύβου (Π∆ 1180/81).
Για παράδειγµα η νοµοθεσία καθορίζει τα 50 dB(Α) σαν ανώτατο όριο σε αστικές περιοχές και για εγκαταστάσεις που ευρίσκονται σε επαφή µε κατοικηµένα κτίσµατα τα 45 dB(Α), µετρούµενα εντός του κατοικηµένου κτίσµατος µε πόρτες και παράθυρα ανοικτά.
Οι εργοδότες στο εξωτερικό είναι αναγκασµένοι να αποζηµιώνουν τους
εργαζοµένους που έχουν υποστεί ακουστικές ή ψυχολογικές βλάβες εξ αιτίας του επαγγέλµατος τους και για να αποφύγουν αυτές τις δαπάνες φροντίζουν να λύσουν το πρόβληµα του θορύβου στον εργασιακό χώρο. Σε ελληνικούς εργασιακούς χώρους συναντάµε επίπεδα θορύβου 100-110 dB(Α) παρόλο που η νοµοθεσία προβλέπει την λήψη µέτρων προστασίας των εργαζοµένων όταν ο θόρυβος πρόκειται να υπερβεί τα 85 dB(Α).
Τα παραπάνω επίπεδα πλησιάζουν τα "όρια πόνου" του ανθρώπινου αυτιού και προκαλούν απώλεια ακοής καθώς και σοβαρές άλλες σωµατικές και ψυχολογικές βλάβες.
Το αρµόδιο Υπουργείο Απασχόλησης, δυστυχώς, ελέγχει πληµµελώς εάν εφαρµόζεται η υπάρχουσα νοµοθεσία προστασίας εργαζοµένων από το θόρυβο (Π∆ 149/2006 και Π∆ 85/1991) και δεν διατηρεί στοιχεία σχετικών εργασιακών ατυχηµάτων,περιορίζοντας έτσι τη δυνατότητα ιατρικής φροντίδας και αποζηµίωσης για όσους εργαζόµενους έχουν υποστεί ζηµίες από τον εργασιακό θόρυβο.
Οι Έλληνες εργαζόµενοι αδυνατούν να δηλώσουν οι ίδιοι την επαγγελµατική βαρηκοΐα τους (η οποία ούτε καν αναγνωρίζεται σαν αναπηρία, παρότι αποτελεί σοβαρή αναπηρία που δεν θεραπεύεται), είτε γιατί συνήθως έχουν αρνητικές συνέπειες, είτε γιατί επακολουθεί η ενασχόλησή τους σε βοηθητικές θέσεις µε µικρότερη αµοιβή. 
Στην Αθήνα συναντάµε σχεδόν διπλάσια επίπεδα θορύβου µέσα σε σπίτια και γραφεία, εξαιτίας της ανεξέλεγκτης ηχορύπανσης από εργοστάσια, κέντρα διασκέδασης, αυτοκινητόδροµους, µοτοποδήλατα µε παράνοµες εξατµίσεις κλπ.
Οι Έλληνες σφυροκοπούνται σήµερα από τον θόρυβο όπου και να βρίσκονται, ακόµη και στα νησιά γιατί και εκεί υπάρχουν ανεξέλεγκτες πηγές θορύβου όπως ηλεκτρογεννήτριες, νυχτερινά κέντρα, µοτοποδήλατα χωρίς σωστές εξατµίσεις κλπ.
Αξίζει να αναφερθεί ότι ορισµένοι ξενόγλωσσοι τουριστικοί οδηγοί προειδοποιούν τους τουρίστες, να µην έχουνε την απαίτηση να κοιµηθούν καλά σε πολλά τουριστικά µέρη της χώρας µας εξ αιτίας του θορύβου.
Οι αρµόδιοι φορείς ανά περίπτωση ηχορύπανσης είναι:
Εξωτερικός θόρυβος: ΥΠΕΧΩ∆Ε, ∆ιεύθυνση Περιβάλλοντος, Τµήµα Θορύβου
Εργασιακός θόρυβος: Υπουργείο Εργασίας, Σώµα Επιθεώρησης Εργασίας ΣΕΠΕ
Νυχτερινά κέντρα: ∆ιευθύνσεις Υγείας των διαφόρων Νοµαρχιών.

ΙΙΙ. Επιπτώσεις στην Υγεία
  • - Στο σύστηµα ακοής του ανθρώπου
  • - Στην ψυχική και σωµατική υγεία (συνεισφορά του στη δηµιουργία άγχους).
  • - Στους ανθρώπους που ήδη πάσχουν από κάποια αρρώστια ή µη οµαλή φυσιολογία. 
    ΙV. Ο Θόρυβος από τα Μέσα Μεταφοράς και τις Εγκαταστάσεις
Περιγραφή
Ο θόρυβος από τα µέσα µεταφοράς αποτελεί διεθνώς την κυριότερη ενόχληση του αστικού πληθυσµού.
Σύµφωνα µε τον ΟΟΣΑ
το 50% των κατοίκων του Οργανισµού (πάνω από 330 εκατοµ. άτοµα) ζουν σε περιοχές όπου η στάθµη θορύβου ξεπερνά το όριο ενόχλησης
το 15% ακόµη (πάνω από 100 εκατ.) σε περιοχές µε στάθµη θορύβου που ξεπερνά το µέγιστο ανεκτό. Σύµφωνα µε εκτιµήσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης,
το 20-25% περίπου του πληθυσµού των περισσότερο ανεπτυγµένων χωρών της Ένωσης ενοχλείται από το θόρυβο της οδικής κυκλοφορίας, ενώ
το 19% του συνολικού πληθυσµού της ευρίσκεται σε περιοχές µε υψηλές στάθµες θορύβου.
Έτσι, ο θόρυβος από την οδική κυκλοφορία θεωρείται ως η πλέον ενοχλητική πηγή θορύβου για τον αστικό πληθυσµό.
Βάσει των µέχρι τώρα µελετών και µετρήσεων του ΥΠΕΧΩ∆Ε ποσοστό µεγαλύτερο του 60 % του πληθυσµού της Αθήνας και του Πειραιά, ζει µε απαράδεκτα υψηλές στάθµες κυκλοφοριακού θορύβου.
Οι στάθµες θορύβου αιχµής κυµαίνονται από: 90 - 100 dB(A), όλες τις ηµέρες και δυστυχώς και τις νύχτες, στις σηµαντικές αρτηρίες της πρωτεύουσας.
Η κατάσταση αυτή οφείλεται ουσιαστικά στην Ο∆ΙΚΗ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑ και κατά κύριο λόγο στα ∆ΙΚΥΚΛΑ (Μοτοποδήλατα – Μοτοσικλέτες).
Η καταπολέµηση του θορύβου από την οδική κυκλοφορία περιλαµβάνει αναλυτικά τα ακόλουθα µέτρα :
Έλεγχος Θορύβου Μοτοσικλετών και Μοτοποδηλάτων
Κατασκευή Ηχοπετασµάτων - Κτιριακή Ηχοπροστασία
Χαρτογράφηση και Παρακολούθηση του Θορύβου
Με τον όρο "εγκαταστάσεις" εννοούνται κυρίως:
οι βιοµηχανίες και οι βιοτεχνίες
οι µικρές µηχανολογικές εγκαταστάσεις που είναι διάσπαρτες µέσα στον οικιστικό ιστό (κλιµατιστικά, ψυκτικά, εξαεριστήρες, κλπ.)
Ο έλεγχος του θορύβου αυτών των εγκαταστάσεων, είτε µέσω των Μελετών Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων είτε µέσω παραπόνων των πολιτών, γίνεται σήµερα κατά τρόπο όχι ιδιαίτερα ικανοποιητικό.
Το γεγονός αυτό οφείλεται κυρίως στη σύγχυση αρµοδιοτήτων µεταξύ των υπηρεσιών του Κράτους, αλλά και στην αδράνεια που επιδεικνύεται σε πολλές περιπτώσεις, στην έλλειψη εξειδικευµένου προσωπικού κυρίως των περιφερειακών υπηρεσιών και στην έλλειψη απαραίτητου εξοπλισµού.
Οι αναµενόµενες ενέργειες των αρµόδιων υπηρεσιών είναι:
Α. Συστηµατοποίηση του Ελέγχου του Θορύβου των Βιοµηχανιών – Βιοτεχνιών και άλλων επαγγελµατικών εγκαταστάσεων.
Β. Επιβολή των περιβαλλοντικών όρων που προσδιορίζονται από τις Μελέτες Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων για τις εγκαταστάσεις και αναγραφή τους στην χορηγούµενη άδεια.
Γ. Συστηµατική Επιθεώρηση των Μεγάλων Εγκαταστάσεων ως προς τον θόρυβο, µε συχνότητα το αργότερο κάθε 6 µήνες και χορήγηση πιστοποιητικού συµµόρφωσης µε τους όρους περιβαλλοντικής προστασίας που τους έχουν τεθεί µέσω των Μελετών Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων.
Τα κριτήρια για την τοποθέτηση µιας εγκατάστασης στον κατάλογο των προς έλεγχο εγκαταστάσεω είναι µεταξύ άλλων:
- το µέγεθος της
- η φύση της δραστηριότητας της, και
- η θέση της µέσα στον οικιστικό ιστό, το πόσο κοντά δηλαδή βρίσκεται σε σχέση µε κατοικίες.
. Οργάνωση όλων των Περιφερειακών Υπηρεσιών της Χώρας για την αποτελεσµατική αντιµετώπιση των παραπόνων των πολιτών.

Συµπεράσµατα
Η δυσκολία ελέγχου της παραγωγής θορύβου από τη χρήση οχηµάτων, εξοπλισµού και εγκαταστάσεων στο αστικό περιβάλλον θεωρείται πλέον ως αντικειµενική πραγµατικότητα στη χώρα µας.
Οι έλεγχοι που πραγµατοποιούνται σήµερα αφορούν σχεδόν αποκλειστικά τις σταθερές ή µόνιµες ηχητικές πηγές, οι οποίες όµως εντοπίζονται µόνο στο βιοµηχανικό, βιοτεχνικό ή επαγγελµατικό περιβάλλον.
Κατ’ ουσίαν ο µόνος περιορισµός που υφίσταται στην παραγωγή θορύβου µέσα στην αστική οικιστική ζώνη είναι οι διαµαρτυρίες των κατοίκων, οι οποίες όµως βρίσκουν άµεση ανταπόκριση από την πολιτεία µόνον κατά τις χαρακτηριζόµενες ως «ώρες κοινής ησυχίας» (ΦΕΚ 15Β/12.1.1996, θέµα 5).
Μόνη εφικτή λύση είναι ο έλεγχος στην πηγή και συγκεκριµένα η νοµοθετική απαίτηση για κυκλοφορία προϊόντων και οχηµάτων χαµηλής στάθµης θορύβου.
Σε αυτή την κατεύθυνση ισχύουν σήµερα οι απαιτήσεις της Υπ.Απ. 37393/2028 (ΦΕΚ 1418 Β’/2003) και Υπ.Απ. 9272/471 (ΦΕΚ 286 Β’/2007) για προϊόντα και µηχανήµατα, καθώς και άλλη ειδική νοµοθεσία για τα οχήµατα και τα µέσα µεταφοράς.
Οι αποφάσεις αυτές µεταφέρουν στην ελληνική νοµοθεσία τις ελάχιστες απαιτήσεις αντίστοιχων ευρωπαϊκών οδηγιών για τα ανεκτά επίπεδα θορύβου.
Η ελληνική περίπτωση είναι σχεδόν βέβαιο ότι χρειάζεται κάτι περισσότερο από τα ελάχιστα ανεκτά επίπεδα.
Η δυνατότητα παραγωγής προϊόντων και οχηµάτων µε ιδιαίτερα µειωµένη στάθµη θορύβου είναι πλέον εφικτή από τους κατασκευαστές λόγω ανάπτυξης πολλών νέων υλικών µε ηχοµονωτικές ιδιότητες, αλλά και λόγω σχεδιασµού µηχανών και συσκευών που οδηγούν σε χαµηλότερη παραγωγή ήχου.
Η σχετική έρευνα οφείλει να ενισχυθεί τόσο σε εθνικό, όσο και σε ευρωπαϊκό επίπεδο.
Τα σχετικά µε τη µελέτη του ήχου και του θορύβου ευρωπαϊκά ινστιτούτα έχουν αξιόλογη µέχρι σήµερα δραστηριότητα, από την οποία αναµένονται ουσιαστικές µελλοντικές βελτιώσεις σε µία πληθώρα προϊόντων της καθηµερινής διαβίωσης.
Η απαίτηση για την παραγωγή και κατανάλωση προϊόντων χαµηλής στάθµης θορύβου επεκτείνεται και στις οδικές αρτηρίες που διέρχονται µέσα από το αστικό περιβάλλον.
Η µελέτη και η κατασκευή του οδικού έργου πρέπει να είναι τέτοια ώστε να ελαχιστοποιεί τον παραγόµενο θόρυβο τόσο κατά την κανονική λειτουργία του, όσο και κατά τη φάση της κατασκευής του.
Επιπλέον, η σωστή χωροθέτηση των δραστηριοτήτων µέσα στον αστικό ιστό επιτρέπει χαµηλότερη στάθµη θορύβου στις περιοχές αµιγούς κατοικίας, ενώ ταυτόχρονα διευκολύνει τη λειτουργία τόσο των παραγωγικών δραστηριοτήτων, άσο και της αγοράς.
Π.χ.
α. Η συγκέντρωση βιοµηχανικών – βιοτεχνικών δραστηριοτήτων µαζί µε τις σχετικές εµπορικές δραστηριότητες περιορίζει πολλές από τις απαραίτητες µεταφορές για τη λειτουργία της παραγωγής.
β. Η συγκέντρωση των λιανικών εµπορικών δραστηριοτήτων δηµιουργεί καλύτερες συνθήκες ανταγωνισµού, αφού αποτρέπει το σύνηθες φαινόµενο του τοπικού µονοπωλίου και συνεπώς λειτουργεί περισσότερο ωφέλιµα για τον καταναλωτή.
γ. Η συγκέντρωση αποκλειστικά κατοικιών δηµιουργεί προϋποθέσεις άνετης διαβίωσης µε περιορισµένη κυκλοφορία οχηµάτων, περιορισµένο θόρυβο και ευχερή δυνατότητα ανάπτυξης εξωτερικών χώρων αναψυχής (πάρκα, παιδικές χαρές, χώρους περιπάτου ,κ.ά.).
ς χαρακτηριστικά παραδείγµατα όχλησης των κατοίκων σε ζώνες που κατ’ ουσίαν είναι αµιγούς κατοικίας αναφέρονται:
α. η φορτοεκφόρτωση εµπορευµάτων σε καταστήµατα super market, σε αποθήκες, ή σε άλλα εµπορικά καταστήµατα, καθώς και
β. η λειτουργία συνεργείων αυτοκινήτων, ή άλλων επαγγελµατικών εργαστηρίων µε θορυβώδη εξοπλισµό.
Επίσης, ο χρονικός προγραµµατισµός των οχληρών έργων σε ζώνες αστικού περιβάλλοντος και ειδικά σε αυτές της αµιγούς κατοικίας, µπορεί να περιορίσει σηµαντικά το ετήσιο επίπεδο όχλησης, αν και πολλές φορές είναι δύσκολο να εφαρµοστεί λόγω δυσκολίας συντονισµού µεταξύ των διαφόρων υπηρεσιών, ή λόγω υλοποίησης έργων έκτακτου χαρακτήρα.
Είναι, τέλος, νοµικά δεσµευτική η χρήση προστατευτικών µέσων και ηχοµονωτικών υλικών στους χώρους εργασίας, ώστε να εξασφαλίζεται η προστασία των εργαζοµένων κατά τη διάρκεια της εργασίας τους.
Η παραβίαση αυτών των συνθηκών αποτελεί αντικείµενο ελέγχου από την πλευρά της πολιτείας, η οποία οφείλει να αποδεικνύει ότι λειτουργεί πραγµατικό «κράτος δικαίου» που δεν προστατεύει µόνο τόσο τα συµφέροντα του εργοδότη, αλλά και τα συµφέροντα και κυρίως την υγεία του εργαζόµενου.
Με όλα τα προηγούµενα ο Π.Σ.Χ.Μ. και εγώ προσωπικά ελπίζουµε ότι συνεισφέραµε και συµβάλλαµε στους στόχους αυτής της πολύ ενδιαφέρουσας ηµερίδας.
Θεωρούµε ότι όλα τα προαναφερθέντα µπορούν να αποτελέσουν σηµεία διαλόγου µεταξύ της πολιτείας και των κοινωνικών φορέων µε στόχο την αναζήτηση λύσεων και την ειλικρινή αντιµετώπιση ενός τόσο σηµαντικού προβλήµατος για τη διαβίωσή µας στο αστικό περιβάλλον, όπως είναι ο θόρυβος.
πηγή:

Κυριακή 10 Ιουλίου 2016

Ρύπανση, θόρυβος και κακός καιρός «εχθροί» της καρδιάς μας

Νεώτερες μελέτες που ανακοινώθηκαν στο ετήσιο συνέδριο της Ευρωπαϊκής Καρδιολογικής Εταιρείας, που γίνεται στο Λονδίνο, δείχνουν ξεκάθαρα ότι η εμφάνιση καρδιαγγειακών νόσων μπορεί να σχετίζεται σε σημαντικό βαθμό με τη μόλυνση της περιοχής που ζει κάποιος, με το κρύο, αλλά και με τον θόρυβο.
Αν κάποιος πιστεύει ότι το κάπνισμα, η πλούσια σε λιπαρά διατροφή και η έλλειψη άσκησης, είναι οι μόνοι παράγοντες που μπορεί να τον οδηγήσουν σε ένα ξαφνικό έμφραγμα του μυοκαρδίου, αυταπατάται. Νεώτερες μελέτες που ανακοινώθηκαν στο ετήσιο συνέδριο της Ευρωπαϊκής Καρδιολογικής Εταιρείας, που γίνεται στο Λονδίνο, δείχνουν ξεκάθαρα ότι η εμφάνιση καρδιαγγειακών νόσων μπορεί να σχετίζεται σε σημαντικό βαθμό με τη μόλυνση της περιοχής που ζει κάποιος, με το κρύο, αλλά και με τον θόρυβο.

Ρύπανση, θόρυβος και κακός καιρός

«Ο καιρός, η βροχή ή η ζέστη επηρεάζουν την καθημερινή μας δραστηριότητα, ακόμα και την παραγωγικότητα στην εργασία μας», επισημαίνει η Aneta Cislak, ερευνητής στο Πανεπιστήμιο της Σιλεσίας, στο Zabrze της Πολωνίας και εξηγεί ότι η απλή αυτή διαπίστωση οδήγησε σε μια μελέτη που έδειξε ότι η αυξημένη ρύπανση και οι καιρικές συνθήκες επηρεάζουν την πορεία των ασθενών μετά από μια καρδιακή προσβολή. «Δεδομένου ότι αυτή η επίδραση είναι τόσο αισθητή, μας ενδιαφέρει να δούμε αν ο καιρός έχει σχέση με τις καρδιαγγειακές παθήσεις, συμπεριλαμβανομένων των οξέων στεφανιαίων συνδρόμων», εξηγεί η κ. Cislak.

Η μελέτη εξέτασε τη σχέση μεταξύ των περιβαλλοντικών παραγόντων, με τη σοβαρότητα της κλινικής κατάστασης και τη βραχυπρόθεσμη πρόγνωση σε ασθενείς με οξέα στεφανιαία σύνδρομα, όπως έμφραγμα του μυοκαρδίου και ασταθή στηθάγχη. Διήρκεσε 6 χρόνια και έδειξε ότι οι ασθενείς υψηλού κινδύνου, με έμφραγμα του μυοκαρδίου στους οποίους έγινε αγγειοπλαστική για διάνοιξη των φραγμένων αρτηριών, η επέμβαση ήταν πιο συχνά επιτυχής όταν ο καιρός ήταν ηλιόλουστος, δεν είχε κρύο και οι συγκεντρώσεις του όζοντος και του μονοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα, ήταν χαμηλότερες.

«Μια από τις πιθανές εξηγήσεις για το εύρημα αυτό είναι ότι οι ατμοσφαιρικοί ρύποι, όπως το μονοξείδιο του άνθρακα, δεσμεύονται μέσω της αιμοσφαιρίνης και ίσως επηρεάζουν αρνητικά τη μεταφορά του οξυγόνου στο αίμα. Αυτό μπορεί να προκαλέσει υποξία και να οδηγήσει σε χειρότερη κλινική κατάσταση και λιγότερο επιτυχημένη θεραπεία», ανέφερε κ. Cislak και συμπλήρωσε ότι «θα πρέπει να θυμόμαστε ότι δεν είναι μόνο οι άνθρωποι που επηρεάζουν το περιβάλλον, αλλά και το περιβάλλον επηρεάζει εμάς».

Η ζωή στις μεγαλουπόλεις δεν είναι «αθώα»

Όλο και περισσότεροι επιστήμονες συμφωνούν ότι η ατμοσφαιρική ρύπανση ευθύνεται για πρώιμη αθηροσκλήρυνση και απώλεια της λειτουργικότητας των αρτηριών.

Επιπλέον, υπάρχουν, πλέον, ισχυρές επιστημονικές ενδείξεις ότι και τα αυξημένα επίπεδα θορύβου στις μεγάλες πόλεις δημιουργούν υπέρταση και κατά συνέπεια αυξημένο κίνδυνο για καρδιαγγειακή νόσο.

«Η ζωή δεν είναι αθώα στις μεγαλουπόλεις όσον αφορά τα καρδιαγγειακά νοσήματα», καταλήγουν οι επιστήμονες που παρουσίασαν και άλλες μελέτες που ενισχύουν αυτό τον ισχυρισμό τους.

Ο κακός καιρός προπομπός του εμφράγματος

Και ο κρύος καιρός σχετίζεται με αυξημένο κίνδυνο σοβαρής καρδιακής προσβολής, σύμφωνα με άλλη έρευνα που παρουσιάστηκε στο συνέδριο από τον καθηγητή Shuangbo Liu, από το Πανεπιστήμιο της Μανιτόμπα του Καναδά, καθώς διαπιστώθηκε ότι κάθε φορά που η θερμοκρασία έπεφτε κατά 10 βαθμούς Κελσίου αυξανόταν κατά 7% ο κίνδυνος σοβαρού εμφράγματος του μυοκαρδίου.