Hunger Games - Ο πλούσιος κόσμος προκαλεί τους λιμούς που ισχυρίζεται ότι προλαμβάνει

του George Monbiot

Ο πλούσιος κόσμος προκαλεί τους λιμούς που ισχυρίζεται ότι προλαμβάνει

Μετάφραση: Κωνσταντίνος Σπηλιακόπουλος 

Δημοσιεύτηκε στον “Guardian“ στις 14 Αυγούστου 2012

Ο Πελέ, ο Χαϊλέ Γκεμπρεσελασιέ και ο Μοου Φάρα, σε στιγμές κεφιού μαζί με τον πρωθυπουργό Ντέιβιντ Κάμερον έξω από την οικεία του, πριν την συνδιάσκεψη για την παγκόσμια πείνα

Δεν κατηγορώ τον Μοου Φάρα, τον Πελέ και τον Χαϊλέ Γκεμπρεσελασιέ, πού στήθηκαν,μες στις αγκαλιές και τα χαμόγελα,έξω από την Ντάουνινγκ Στρητ (πρωθυπουργική κατοικία στο Λονδίνο) για να φωτογραφηθούν στη συνδιάσκεψη κορυφής κατά της πείνας που διοργανώνει ο πρωθυπουργός(1). Ίσως να αγνοούσαν τον τρόπο με τον οποίο χρησιμοποιούνταν για να προωθήσουν την επιχειρηματική και πατερναλιστική προσέγγισή του (του πρωθυπουργού) για την εξωτερική οικονομική βοήθεια. Ίσως να αγνοούσαν επίσης το έγκλημα κατά της ανθρωπότητας στο οποίο αυτός πρωτοστατεί. Ίσως και ο ίδιος ο Κάμερον το αγνοεί.

Πιθανότατα θα έχετε ως τώρα ακούσει για το λιμό που αναπτύσσεται στην περιοχή Σάχελ της δυτικής Αφρικής. Οι κακές σοδειές και οι υψηλές τιμές των τροφίμων απειλούν τη ζωή περίπου 18 εκατομμυρίων ανθρώπων. Η τιμή των τροφίμων παγκοσμίως είναι πιθανό να αυξηθεί περαιτέρω, ως αποτέλεσμα των χαμηλών αποδόσεων των καλλιεργειών στις Ηνωμένες Πολιτείες, που προκλήθηκαν από τη χειρότερη ξηρασία των τελευταίων 50 ετών. Οι τιμές των σιτηρών διεθνώς, ως αποτέλεσμα αυτής της καταστροφής, ανέβηκαν 17% τον περασμένο μήνα(2).

Έχουμε υπάρξει μέχρι σήμερα επιφυλακτικοί στο να αποδώσουμε τέτοια συμβάντα στην κλιματική αλλαγή: ίσως υπέρμετρα επιφυλακτικοί. Μια νέα μελέτη από τον Τζέιμς Χάνσεν, επικεφαλής του Ινστιτούτου Διαστημικών Μελετών Γκόνταρντ της ΝΑΣΑ, δείχνει ότι έχει συντελεσθεί θεαματική αύξηση στη συχνότητα των εξαιρετικά ζεστών καλοκαιριών (3). Μεταξύ 1951 και 1980, αυτή η εξέλιξη επηρέαζε το 0,1 – 0,2% της χερσαίας επιφάνειας του πλανήτη κάθε χρόνο. Τώρα επηρεάζει κατά μέσο όρο το 10%. Ο Χάνσεν εξηγεί ότι «οι πιθανότητες να προκάλεσε η φυσική μεταβλητότητα αυτές τις ακραίες μεταβολές είναι μηδαμινές, εξωφρενικά μικρές» (4).  Τόσο οι ξηρασίες στο Σάχελ όσο και οι αποτυχίες των καλλιεργειών στις ΗΠΑ είναι πιθανό να είναι το αποτέλεσμα της κλιματικής αλλαγής.

Αυτή ωστόσο δεν είναι η μόνη έννοια υπό την οποία η χρήση καυσίμων από τον δυτικό κόσμο γίνεται αιτία να λιμοκτονήσουν οι φτωχοί. Στο Ηνωμένο Βασίλειο, στην υπόλοιπη Ευρωπαϊκή Ένωση και στις Ηνωμένες Πολιτείες, οι κυβερνήσεις έχουν επιλέξει να αναπτύξουν μια θεραπεία τόσο κακή όσο η ίδια η ασθένεια. Παρά τα συντριπτικά στοιχεία που καταδεικνύουν τη ζημιά που προκαλεί η πολιτική τους, κανένας από αυτούς δεν είναι διατεθειμένος να αλλάξει πορεία.

Τα βιοκαύσιμα είναι τα μέσα με τα οποία οι κυβερνήσεις στον ανεπτυγμένο κόσμο αποφύγουν τις δύσκολες επιλογές. Αντί να ανεβάσουν τα στάνταρντ οικονομίας καυσίμου όσο το επιτρέπει η τεχνολογία, αντί να προωθήσουν τη μετάβαση από την οδήγηση στις δημόσιες συγκοινωνίες, το περπάτημα και το ποδήλατο, αντί να επιμείνουν στον καλύτερο πολεοδομικό σχεδιασμό ώστε να μειωθεί η ανάγκη για μετακίνηση, έχουν επιλέξει να ανταλλάξουν την άγρια ​​υπερκατανάλωση πετρελαίου για την άγρια ​​υπερκατανάλωση καυσίμου που παράγεται από καλλιέργειες. Κανείς δεν πρέπει να οδηγεί λιγότερο ή να κατασκευάσει ένα καλύτερο αυτοκίνητο: τα πάντα παραμένουν ίδια εκτός από την προέλευση του καυσίμου. Το αποτέλεσμα είναι ένας ανταγωνισμός μεταξύ των πλουσιότερων και των φτωχότερων καταναλωτών του κόσμου, ένας διαγωνισμός μεταξύ υπερκατανάλωσης και επιβίωσης. Δεν υπήρξε ποτέ καμία αμφιβολία για το ποια πλευρά θα κερδίσει.

Ωρύομαι για το συγκεκριμένο ζήτημα από το 2004 (5) και όλα αυτά για τα οποία προειδοποίησα έχουν συμβεί. Αμφότερες οι ΗΠΑ και η Ευρωπαϊκή Ένωση έχουν θέσει στόχους και έχουν καθιερώσει γενναιόδωρα οικονομικά κίνητρα για τη χρήση βιοκαυσίμων. Τα αποτελέσματα είναι μια καταστροφή για τους ανθρώπους και τον πλανήτη.

Ήδη το 40% της αμερικανικής παραγωγής καλαμποκιού (αραβοσίτου) χρησιμοποιείται για να τροφοδοτεί αυτοκίνητα (6). Το ποσοστό αυτό θα αυξηθεί το τρέχον έτος, ως αποτέλεσμα της μικρότερης συγκομιδής. Παρόλο που η αγορά βιοντίζελ περιορίζεται σε μεγάλο βαθμό εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης, έχει ήδη καταλάβει το επτά τοις εκατό της παγκόσμιας παραγωγής φυτικών ελαίων (7).
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή παραδέχεται ότι ο στόχος της (10% των προοριζόμενων για μεταφορές καυσίμων έως το 2020), θα αυξήσει τις τιμές των δημητριακών διεθνώς μεταξύ 3 και 6% (8).
Η Oxfam (σ.μ.: διεθνής συνομοσπονδία οργανώσεων που δραστηριοποιούνται στο ζήτημα της εξάλειψης της φτώχιας και της πείνας) εκτιμά ότι με κάθε αύξηση κατά 1% των τιμών των τροφίμων, ακόμα 16 εκατομμύρια άνθρωποι οδηγούνται στην πείνα (9).

Μέχρι το 2021, ο ΟΟΣΑ αναφέρει ότι, το 14% του αραβοσίτου και των άλλων δευτερευόντων σιτηρών, το 16% των φυτικών ελαίων και το 34% των ζαχαροκάλαμων διεθνώς θα χρησιμοποιείται για να κάνει τους ανθρώπους στα «καυσιμοφάγα» έθνη να νιώθουν καλύτερα με τους εαυτούς τους(10). Η ζήτηση για βιοκαύσιμα, αναφέρει, θα καλυφθεί, εν μέρει μέσω της αύξησης στην παραγωγής, εν μέρει μέσω της «μείωσης στην κατανάλωση από τον άνθρωπο» (11). Οι φτωχοί θα λιμοκτονούν για να μπορούν οι πλούσιοι να οδηγούν.

Η ζήτηση του ανεπτυγμένου κόσμου για βιοκαύσιμα προκαλεί ήδη μια παγκόσμια αρπαγή γης.
Η Action Aid εκτιμά ότι ευρωπαϊκές εταιρίες έχουν ήδη κατασχέσει πέντε εκατομμύρια εκτάρια αγροτικής γης – μια έκταση γης εφάμιλλη αυτής της Δανίας – σε χώρες του αναπτυσσόμενου κόσμου για τη βιομηχανική παραγωγή βιοκαυσίμων (12). Οι μικροκαλλιεργητές, που καλλιεργούν τρόφιμα για τους εαυτούς τους και τις τοπικές αγορές, έχουν πεταχτεί έξω από τα χωράφια τους και οδηγηθεί στην απορία. Τα τροπικά δάση, οι σαβάνες και τα λιβάδια έχουν εκχερσωθεί για να εγκατασταθούν μονάδες αυτών που η βιομηχανία επιμένει να αποκαλεί «πράσινα καύσιμα».

Λαμβανομένων υπ’ όψη των επιπτώσεων από την εκχέρσωση γης, καθώς και της χρήσης των αζωτούχων λιπασμάτων, τα βιοκαύσιμα παράγουν περισσότερα αέρια του θερμοκηπίου από ό, τι τα ορυκτά καύσιμα (13,14,15). Το Ηνωμένο Βασίλειο, το οποίο ισχυρίζεται ότι τα μισά βιοκαύσιμα που πωλούνται εκεί πληρούν τα κριτήρια αειφορίας του, λύνει το πρόβλημα αυτό με το να εξαιρεί τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου που προκαλούνται από τις αλλαγές στη χρήση γης (16). Ως εκ τούτου, τα κριτήρια αειφορίας του είναι άνευ αξίας.

Ακόμα και τα βιοκαύσιμα δεύτερης γενιάς, που παράγονται από απόβλητα των καλλιεργειών ή από ξύλο, είναι μια περιβαλλοντική καταστροφή, είτε επειδή επεκτείνουν την καλλιεργούμενη έκταση είτε επειδή απομακρύνουν το άχυρο και την ταγή, που προστατεύουν το χώμα από τη διάβρωση και κρατούν τον άνθρακα και τις θρεπτικές ουσίες μέσα στο έδαφος. Ο συνδυασμός των πρώτης και δεύτερης γενιάς βιοκαυσίμων – που ενθαρρύνει τους αγρότες να οργώσουν (και) τις χορτολιβαδικές εκτάσεις αφήνοντας έτσι το έδαφος γυμνό – και των θερμών καλοκαιριών θα μπορούσε να δημιουργήσει τις ιδανικές συνθήκες για ένα νέο dust bowl (σ.μ : φαινόμενο που εμφανίστηκε στις ΗΠΑ και στον Καναδά την δεκαετία του ’30 και χαρακτηριζόταν από ισχυρές αμμοθύελλες και εκτεταμένη ξηρασία, προκαλώντας τεράστια οικολογική καταστροφή).

Η κυβέρνησή μας (σ.μ.: του Ηνωμένου Βασιλείου) τα γνωρίζει όλα αυτά. Μια από τις δικές της μελέτες δείχνουν ότι εάν η Ευρωπαϊκή Ένωση σταματούσε την παραγωγή βιοκαυσίμων, η ποσότητα των φυτικών ελαίων που θα εξήγαγε στις διεθνείς αγορές θα αυξανόταν κατά 20% και το ποσό του σιταριού κατά 33%, μειώνοντας έτσι τις τιμές διεθνώς (17).

Κατά τις ετοιμασίες για τη συνδιάσκεψη κορυφής κατά της πείνας που διοργανώνει ο πρωθυπουργός την Κυριακή, το Τμήμα Διεθνούς Ανάπτυξης (σ.μ: κυβερνητική διυπουργική επιτροπή που ασχολείται με την καταπολέμηση της φτώχιας διεθνώς) υποστήριξε ότι, με την αύξηση του πληθυσμού, «το σύστημα παραγωγής τροφίμων θα πρέπει να αναμορφωθεί ριζικά, όχι μόνο για να παράγει περισσότερα τρόφιμα, αλλά να τα παράγει βιώσιμα και δίκαια ώστε να διασφαλιστεί ότι οι φτωχότεροι άνθρωποι θα έχουν την πρόσβαση σε τρόφιμα που χρειάζονται» (18).
Ωστόσο, μια άλλη κυβερνητική επιτροπή – αυτή των μεταφορών – υπερηφανεύεται στην ιστοσελίδα της ότι, χάρη στις πολιτικές της, οι οδηγοί σε αυτή τη χώρα έχουν χρησιμοποιήσει έως τώρα 4,4 δισεκατομμύρια λίτρα βιοκαυσίμων (19). Από αυτά το 30% παρήχθη από ανακυκλωμένο μαγειρικό λάδι. Το υπόλοιπο αποτελείται από 3 δισεκατομμύρια λίτρα ενέργειας προερχόμενης από προϊόντα διύλισης, που αρπάχτηκε μέσα από τα στόματα των ανθρώπων που ο David Cameron υποστηρίζει ότι βοηθά.

Μερικοί από εκείνους στους οποίους η κυβέρνηση επεκτείνει τώρα τις «επισιτιστικές παρεμβάσεις» της μπορεί να έχουν οδηγηθεί στη λιμοκτονία από τις δικές της πολιτικές. Μέσα από αυτό, αλλά και με άλλους τρόπους, ο Ντέιβιντ Κάμερον, με την ακούσια υποστήριξη των διαφόρων ηρώων του αθλητισμού, προσφέρει φιλανθρωπία, όχι δικαιοσύνη. Και αυτό δεν είναι βάση για την απελευθέρωση των φτωχών.
Πηγή: http://www.monbiot.com
Παραπομπές:
1. http://www.number10.gov.uk/news/sport-stars-get-behind-olympic-hunger-summit/
2. http://www.fao.org/worldfoodsituation/wfs-home/foodpricesindex/en/
3. James Hansen, Makiko Satoa, Reto Ruedy, 2012. Perception of climate change. Proceedings of the National Academy of Sciences, in press. http://arxiv.org/ftp/arxiv/papers/1204/1204.1286.pdf
4. http://www.washingtonpost.com/opinions/climate-change-is-here–and-worse-than-we-thought/2012/08/03/6ae604c2-dd90-11e1-8e43-4a3c4375504a_story.html?hpid=z3
5. http://www.monbiot.com/2004/11/23/feeding-cars-not-people/
6. OECD and UNFAO, 2012. Agricultural Outlook, 2012-2021.
http://www.keepeek.com/Digital-Asset-Management/oecd/agriculture-and-food/oecd-fao-agricultural-outlook-2012_agr_outlook-2012-en
7. Alessandro Flammini, October 2008. Biofuels and the underlying causes of high food prices. UN Food and Agriculture Organisation. http://bit.ly/P7V1Zt
8. Mariann Fischer Boel, European Commissioner for Agriculture and Rural Development, 13th March 2008. Biofuels: not a magic wand, but a valuable policy tool. Speech to the 2008 World Biofuels Markets Congress. http://bit.ly/MTPDdZ
9. R.Bailey, 2008. Response of Oxfam GB to the Gallagher Review. Oxfam. Cited by ActionAid, 2010. Meals per Gallon: the impact of industrial biofuels on people and global hunger. http://www.actionaid.org.uk/doc_lib/meals_per_gallon_final.pdf
10. OECD and UNFAO, 2012. Agricultural Outlook, 2012-2021.
http://www.keepeek.com/Digital-Asset-Management/oecd/agriculture-and-food/oecd-fao-agricultural-outlook-2012_agr_outlook-2012-en
11. as above
12. ActionAid, 2010. Meals per Gallon: the impact of industrial biofuels on people and global hunger. http://www.actionaid.org.uk/doc_lib/meals_per_gallon_final.pdf
13. PJ Crutzen, AR Mosier, KA Smith and W Winiwarter, 1 August 2007. N2O release from agro-biofuel production negates global warming reduction by replacing fossil fuels. Atmospheric Chemistry and Physics Discussions 7, pp11191–11205. http://www.atmos-chem-phys-discuss.net/7/11191/2007/acpd-7-11191-2007.pdf
14. Joseph Fargione, Jason Hill, David Tilman, Stephen Polasky, Peter Hawthorne, 7th February 2008. Land Clearing and the Biofuel Carbon Debt. Science. Doi 10.1126/science.1152747.
15. Timothy Searchinger, Ralph Heimlich, R. A. Houghton, Fengxia Dong, Amani Elobeid, Jacinto Fabiosa, Simla Tokgoz, Dermot Hayes, Tun-Hsiang Yu, 7th February 2008. Use of U.S. Croplands for Biofuels Increases Greenhouse Gases Through Emissions from Land Use Change . Science. Doi 10.1126/science.1151861.
16. “This figure may not include all emissions from direct land use change and excludes the emissions from indirect land-use changes considered in the ‘Gallagher Review’.” http://www.dft.gov.uk/statistics/releases/verified-rtfo-biofuel-statistics-2010-11/
17. Grant Davies, 2012. Removing Biofuel Support Policies: An Assessment of Projected Impacts on Global Agricultural Markets using the AGLINK-COSIMO model. DEFRA. http://www.decc.gov.uk/assets/decc/11/meeting-energy-demand/bio-energy/5134-removing-biofuel-support-policies-an-assessment-o.pdf
18. http://www.dfid.gov.uk/What-we-do/Key-issues/Food-and-nutrition/
19. http://www.dft.gov.uk/statistics/releases/verified-rtfo-biofuel-statistics-2010-11/
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
πηγή πληροφόρησης αυτού του ιστολογίου: ilesxi.wordpress.com

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Επιπτώσεις του θορύβου - β)

he2pockysticks.deviantart.com

Ο θόρυβος έχει καθοριστική επίπτωση στους ανθρώπους που ήδη έχουν κάποια αρρώστια ή μη ομαλή φυσιολογία.
Ορισμένα μέρη του πληθυσμού είναι περισσότερο ευπαθή στις υψηλότερες στάθμες θορύβου, παραδείγματος χάριν αυτοί που πάσχουν από υπέρταση ή καρδιοαγγειακά προβλήματα, ή τμήμα του πληθυσμού με ψυχιατρικά προηγούμενα, κλπ.
Στην περίπτωση αυτή ο ρόλος του θορύβου είναι έμμεσος.
Προωθεί ή θα μπορούσαμε να πούμε ότι και υποβοηθεί κάποιες επιπτώσεις στην υγεία, παρά τις προκαλεί.

Ανώτατα επιτρεπόμενα όρια θορύβου

Οι ενεργοί πολίτες ζητούν και έχουν πετύχει πολλά.

Προεδρικό διάταγμα: Αριθ. 1180/81 (ΦΕΚ 293/Α/6-10-1981)

Περί ρυθμίσεως θεμάτων αναγομένων εις τα της ιδρύσεως και λειτουργίας βιομηχανιών, βιοτεχνιών,

πάσης φύσεως μηχανολογικών εγκαταστάσεων και αποθηκών και τη εκ τούτων διασφαλίσεως

περιβάλλοντος εν γένει.

Για τις εγκαταστάσεις που βρίσκονται σε επαφή με κατοικούμενα κτίσματα το ανώτερο επιτρεπόμενο όριο θορύβου καθορίζεται στα 45 dB(Α), ανεξάρτητα από την περιοχή που βρίσκεται η εγκατάσταση. Ο θόρυβος τότε μετριέται μέσα στο κατοικημένο κτίσμα με ανοιχτές πόρτες και παράθυρα.

Ως ανώτατα επιτρεπόμενα όρια θορύβου, στο όριο ιδιοκτησίας της δραστηριότητας καθορίζονται τα

ακόλουθα :

α. Για αστικές περιοχές : τα 50 dB(A)

β. Για περιοχές που κυριαρχεί εξ ίσου το αστικό και το βιομηχανικό στοιχείο: τα 55 dB(A)

γ. Για περιοχές που κυριαρχεί το βιομηχανικό στοιχείο: τα 65 dB(A)

δ. Για θεσμοθετημένες βιομηχανικές περιοχές : τα 70 dB(A)

ε. Μέσα σε κατοικούμενα κτίσματα, ανεξαρτήτως σε ποια περιοχή βρίσκονται: τα 45 dB(A)

οι πολίτες έχουμε το δικαίωμα σε ένα ήσυχο περιβάλλον

Ο θόρυβος βλάπτει σοβαρά την υγεία

 ο πολίτης έχει το δικαίωμα σε ένα ήσυχο περιβάλλον

και η πολιτεία έχει την υποχρέωση να του το εξασφαλίσει

photo:

stageandcinema.com

photo:google.gr

Το να βάλουμε τιμή στα ποτάμια και στη βροχή μας εκμηδενίζει όλους

Ποιό είναι το πρόβλημα με τις ιδιωτικοποιήσεις των ποταμών, του βρόχινου νερού, των φυσικών πόρων και των οικότοπων; Στο παρακάτω άρθρο του Βρεττανού συγγραφέα και αρθρογράφου της Guardian, George Monbiot, μαθαίνουμε για τη προσπάθεια των αγγλικών κυβερνήσεων να βάλουν τιμή στη φύση και το επιχείρημα που συχνά χρησιμοποιείται για να νομιμοποιήσει τη μεγαλύτερη και πιο επικίνδυνη ανηθικότητα…την υπέρτατη ιδιωτικοποίηση των κοινών αγαθών- την εμπορευματοποίηση της ίδιας της φύσης. Όμως έτσι, εταιρείες και πλούσιοι που έχουν συγκεντρώσει το μεγαλύτερο μέρος του παγκόσμιου πλούτου,  αποκτούν τον έλεγχο των βασικών όρων από τους οποίους εξαρτάται η ζωή μας (το ζήτημα της μεταβίβασης εξουσίας που θέτει). Και αυτό στο όνομα της καταστροφής που οι ίδιοι προκαλούν με στόχο το κέρδος. Αν επιτρέψουμε να γίνει αυτό, θα έχουμε παραχωρήσει τον φυσικό μας κόσμο στις ίδιες τις δυνάμεις που τον καταστρέφουν. 

Αναδημοσίευση από το www.guardian.co.uk. Μετάφραση από το Παρατηρητήριο Μεταλλευτικών Δραστηριοτήτων και μικροδιορθώσεις: Ε.Π. (μέλος της Πρωτοβουλίας Πολιτών για τη Διάσωση του Πράμνειου Όρους). Για να διαβάσετε το άρθρο στα αγγλικά, πατήστε εδώ.

το άρθρο δημοσιεύτηκε: 6 Aυγούστου το 2012

Οι πληρωμές για “υπηρεσίες οικοσυστήματος” μοιάζουν με το προοίμιο της μεγαλύτερης ιδιωτικοποίησης από την εποχή των περιφράξεων των κοινών*

Του George Monbiot από guardian.co.uk.

Φωτογραφία: Alamy

 Τα ποτάμια και οι φυσικοί πόροι θα αποτιμηθούν και θα εμπορευματοποιηθούν, μια κίνηση που θα ωφελήσει μόνο τους πλούσιους, υποστηρίζει ο George Monbiot.

“Ο πρώτος άνθρωπος που περιέφραξε ενα κομμάτι γης και σκέφτηκε να πει “αυτό είναι δικό μου” και βρήκε ανθρώπους τόσο αφελείς ώστε να τον πιστέψουν ήταν ο πραγματικός θεμελιωτής της πολιτικής κοινωνίας. Απο πόσα εγκλήματα, πολέμου και φονικά, από πόσους τρόμους και ατυχίες δεν θα είχε γλιτώσει το ανθρώπινο γένος αν κάποιος είχε βγάλει τους πασσάλους και είχε σκεπάσει με χώμα τα χαντάκια φωνάζοντας στους συνανθρώπους του: “Προσοχή στα λόγια αυτού του απατεώνα, είστε χαμένοι αν ξεχάσετε ότι οι καρποί της γης ανήκουν σε όλους και η ίδια η γη σε κανέναν”.

Ο Jean Jacques Rousseau θα αναγνώριζε αυτή τη στιγμή. Τώρα δεν είναι η γη που περικλείουν οι απατεώνες, αλλά όλος ο υπόλοιπος φυσικός κόσμος. Σε πολλές χώρες, και ειδικά στο Ηνωμένο Βασίλειο, η φύση αποτιμάται και εμπορευματοποιείται, έτσι ώστε να μπορεί να ανταλλαχθεί με μετρητά.

Η προσπάθεια ξεκίνησε με ζήλο από την προηγούμενη κυβέρνηση. Με κόστος £ 100.000, ανέθεσε σε μια ερευνητική εταιρεία να βγάλει μια συνολική ετήσια τιμή για τα οικοσυστήματα της Αγγλίας. Αφού πήρε τα χρήματα, η εταιρεία ανέφερε ότι αυτή η άσκηση ήταν “θεωρητικά δύσκολο να ολοκληρωθεί και ότι, κατά την άποψη ορισμένων, δεν ήταν μια θεωρητικά σωστή προσπάθεια”. Μερικές από τις υπηρεσίες που παρέχουν τα οικοσυστήματα της Αγγλίας, τόνισε, “μπορεί στην πραγματικότητα να είναι άπειρης αξίας”.

Αυτή η σπάνια αναλαμπή κοινής λογικής δεν κατάφερε να αποθαρρύνει τη σημερινή κυβέρνηση από την προσπάθεια να βάλει πρώτη μια τιμή στη φύση και, στη συνέχεια, να δημιουργήσει μια αγορά για να τη διαθέσει.  Το Ηνωμένο Βασίλειο έχει τώρα μια Επιτροπή Φυσικού Κεφαλαίου (natural capital committee), μια Ομάδα Εργασίας για την Αγορά Οικοσυστημάτων (Ecosystem Market Task Force) και ένα εμπνευσμένο νέο λεξιλόγιο. Δεν την ονομάζουμε πια φύση: τώρα ο σωστός όρος είναι “φυσικό κεφάλαιο”. Οι φυσικές διεργασίες έχουν γίνει “υπηρεσίες του οικοσυστήματος”,  καθώς υπάρχουν μόνο για να μας εξυπηρετούν. Λόφοι, δάση και λεκάνες απορροής ποταμών είναι τώρα “πράσινες υποδομές”, ενώ η βιοποικιλότητα και οι οικότοποι είναι “κατηγορίες περιουσιακών στοιχείων” μέσα σε μια “αγορά οικοσυστημάτων”. Σε όλα θα δοθεί μια τιμή και όλα θα γίνουν εξαργυρώσιμα.

Το επιχείρημα υπέρ αυτής της προσέγγισης είναι συγκροτημένο και ευλογοφανές.Οι επιχειρήσεις σήμερα αντιμετωπίζουν το φυσικό κόσμο σα να μην αξίζει τίποτα. Τιμολογώντας τη φύση και ενσωματώνοντας αυτή την τιμή στο κόστος των αγαθών και των υπηρεσιών δημιουργείται ένα οικονομικό κίνητρο για την προστασία της. Σίγουρα είναι ελκυστικό, τόσο για τις επιχειρήσεις όσο και για το κράτος που μισεί τον εαυτό του. Η Ομάδα Εργασίας για την Αγορά Οικοσυστημάτων κάνει λόγο για “σημαντικές δυνατότητες ανάπτυξης σε αγορές που σχετίζονται με τη φύση – της τάξης των δισεκατομμυρίων λιρών σε παγκόσμιο επίπεδο”.

Η εμπορευματοποίηση, η οικονομική μεγέθυνση, οι αφαιρέσεις της χρηματο-οικονομίας, η εξουσία των εταιρειών: αυτές δεν είναι οι διαδικασίες που οδήγησαν στη παγκόσμια περιβαλλοντική κρίση;

Τώρα μας λένε ότι για να σώθει η βιόσφαιρα χρειαζόμαστε περισσότερο από αυτές.

Οι πληρωμές για τις υπηρεσίες των οικοσυστημάτων μου φαίνονται σαν το προοίμιο της μεγαλύτερης ιδιωτικοποίησης από την εποχή που ο απατεώνας του Rousseau αξίωσε για πρώτη φορά την αποκλειστικότητα πάνω στη γη περιφράσσοντάς την. Η κυβέρνηση έχει ήδη αρχίσει να περιγράφει τους ιδιοκτήτες γης ως “πάροχους” των υπηρεσιών οικοσυστήματος, σα να είχαν δημιουργήσει αυτοί τη βροχή και τους λόφους και τα ποτάμια και την άγρια ​​φύση που κατοικεί σε αυτούς. Θα πληρώνονται για τις υπηρεσίες αυτές, είτε από την κυβέρνηση είτε από “χρήστες”. Ακούγεται σαν το σχέδιο για το Εθνικό Σύστημα Υγείας.

Η ιδιοκτησία γης από την εποχή του πρώτου απατεώνα (ενν. του Rousseau) περιελάμβανε τη σταδιακή συσσώρευση αποκλειστικών δικαιωμάτων, τα οποία τα πήραν από το λαό (τους commoners). Οι πληρωμές για υπηρεσίες οικοσυστήματος προεκτείνουν αυτή την καταπάτηση με το διορισμό του ιδιοκτήτη της γης ως ιδιοκτήτη και υποκινητή της άγριας ζωής, της ροής του νερού, του κύκλου του άνθρακα, των φυσικών διεργασίων που προηγουμένως θεωρούνταν ότι ανήκουν σε όλους και σε κανέναν.

Αλλά δεν τελειώνει εκεί. Μόλις ένας πόρος έχει εμπορευματοποιηθεί, έρχονται οι κερδοσκόποι και οι έμποροι. Η Ομάδα Εργασίας για την Αγορά Οικοσυστημάτων μιλά τώρα για “αξιοποίηση της χρηματοοικονομικής εξειδίκευσης του Σίτυ για να αξιολογηθούν οι τρόποι που αυτές οι ανάμεικτες πηγές εσόδων και τιτλοποιήσεις ενισχύουν την ROI [απόδοση της επένδυσης] ενός περιβαλλοντικού ομολόγου”. Αυτό δίνει μια ιδέα για το πόσο μακριά έχει προχωρήσει αυτή η διαδικασία – και για τη μπουρδολογία που έχει αρχίσει να παράγει.

Ήδη η κυβέρνηση αναπτύσσει μια αγορά για την εμπορία της άγριας ​​ζωής, πειραματιζόμενη με αυτό που αποκαλεί “αντιστάθμιση της βιοποικιλότητας”. Αν μια μεταλλευτική εταιρεία θέλει να καταστρέψει ένα σπάνιο λιβάδι, για παράδειγμα, μπορεί να αγοράσει άφεση αμαρτιών πληρώνοντας κάποιον για να δημιουργήσει ένα άλλο κάπου αλλού (σημ. μεταφραστή: αυτό συμβαίνει ήδη, και εδώ στην Ελλάδα). Η κυβέρνηση προειδοποιεί ότι αυτές οι αντισταθμίσεις πρέπει να χρησιμοποιούνται μόνο για να αποζημιώσει μια “πραγματικά αναπόφευκτη ζημία” και ότι “δεν πρέπει να γίνουν μια άδεια για καταστροφή”. Αλλά από τη στιγμή που η βασική αρχή έχει καθιερωθεί  και η αγορά λειτουργεί, για πόσο καιρό θα εκτιμάτε ότι η αυτή η γραμμή θα κρατήσει; Η φύση, κάτω από αυτό το σύστημα, θα γίνει εμπορεύσιμη όπως όλα τα άλλα.

Όπως και άλλες πτυχές του νεοφιλελευθερισμού, η εμπορευματοποίηση της φύσης ακυρώνει τη δημοκρατική επιλογή. Δεν θα είμαστε πλέον σε θέση να υποστηρίζουμε ότι ένα οικοσύστημα ή ένα τοπίο πρέπει να προστατευθεί γιατί μας δίνει απόλαυση και θαυμασμό. Θα μας πούνε ότι η εγγενής του αξία έχει ήδη υπολογιστεί και, χωρίς αμφιβολία, ότι αποδεικνύεται πως αξίζει λιγότερο από ό,τι οι άλλες χρήσεις για τις οποίες θα μπορούσε να διατεθεί η γη. Η αγορά μίλησε: τέλος της συζήτησης.

Όλα αυτά τα μπερδεμένα, υποκειμενικά θέματα, οι κινητήριες δυνάμεις της δημοκρατίας, θα επιλυθούν σε μια στήλη με αριθμούς. Οι κυβερνήσεις δεν θα χρειάζεται να ρυθμίσουν: η αγορά θα πάρει τις αποφάσεις που οι πολιτικοί αποφεύγουν. Αλλά το εμπόριο είναι ένας άστατος αφέντης, και δεν ανταποκρίνεται σε κανέναν παρά μόνο  σε εκείνους με τα λεφτά. Η κοστολόγηση και πώληση της φύσης αποτελεί άλλη μια μεταβίβαση εξουσίας στις εταιρείες και τους πολύ πλούσιους.

Μας εκμηδενίζει, εκμηδενίζει τη φύση. Μετατρέποντας τον φυσικό κόσμο σε μια θυγατρική της οικονομίας των εταιρειών, επαναεπιβεβαιώνει το βιβλικό δόγμα της κυριαρχίας. Τεμαχίζει τη βιόσφαιρα σε συστατικά εμπορεύματα: ήδη η ομάδα εργασίας της κυβέρνησης μιλάει για “διαχωρισμό” των υπηρεσιών οικοσυστήματος, έναν όρο που δανείστηκε από προηγούμενες ιδιωτικοποιήσεις. Αυτό μπορεί να έχει νόημα από οικονομική άποψη. Δεν έχει κανένα οικολογικό νόημα. Όσο περισσότερο μαθαίνουμε για τον φυσικό κόσμο, τόσο περισσότερο ανακαλύπτουμε ότι οι λειτουργίες του δεν μπορούν να διαχωριστούν με ασφάλεια.

Σπάνια  τα λεφτά που θα βγουν από την προστασία της φύσης θα ισοδυναμούν με τα λεφτά που θα βγουν από την καταστροφή της. Η φύση προσφέρει χαμηλά ποσοστά απόδοσης σε σύγκριση με άλλες επενδύσεις. Αν επιτρέψουμε να μετατοπιστεί η συζήτηση  από τις αξίες στην αξία – από την αγάπη στην απληστία – παραχωρούμε το φυσικό κόσμο στις δυνάμεις που τον καταστρέφουν. Tραβήξτε τους πασσάλους, γεμίστε το χαντάκι, πάλι μας εξαπατούν.

Σημ.μτφρ2: ο συγγραφέας αναφέρεται στο κίνημα περιφράξεων των κοινών της Αγγλίας του 17ου-18ου αιώνα (σχετικά βλέπε τη σχολική Εργασία, Θέμα 5, σελ.149 http://www.kee.gr/attachments/file/421.pdf )

~~~~~~~~~~~~~~~~

πηγή πληροφόρησης:pergadi.blogspot.gr

«Ανίκανη» η πράσινη ανάπτυξη να μας σώσει από την ηχορύπανση

http://www.sundaytimes.lk

Το άρθρο μπορεί να είναι παλιό,αλλά δυστυχώς τα προβλήματα από την ηχορύπανση συνεχώς επιδεινώνονται και η πολιτεία κωφεύει στις συνεχείς εκλύσεις των πολιτών για βοήθεια!!!

Η ηχορύπανση αποτελεί τη δεύτερη σοβαρότερη ρύπανση μετά την ατμοσφαιρική.
Η Ελλάδα δεν έχει αναγνωρίσει ακόμα τον θόρυβο ως πρόβλημα, σε αντίθεση με τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες.
Ακόμα και στην νεοεισαχθείσα στην Ελλάδα "πράσινη ανάπτυξη", το ζήτημα του θορύβου δεν περιλαμβάνεται. Αυτά προέκυψαν στην ημερίδα που διοργάνωσαν το ΙΕΜΑ (Ινστιτούτο Έρευνας και Ακουστικής) και το ΕΛΙΝΑ (Ελληνικό Ινστιτούτο Ακουστικής) με τίτλο "Θόρυβος: ένα πρόβλημα που χρειάζεται λύσεις". 

Το 600 π.Χ., οι Συβαρίτες της Κάτω Ιταλίας είχαν απαγορέψει τις θορυβώδεις εργασίες, όπως τη μεταλλουργία, στα όρια της πόλης τους.
Ομοίως, στην αρχαία Ρώμη τα άρματα δεν επιτρέπονταν να κυκλοφορούν τη νύχτα.
Στη σημερινή πολύβουη και εξαιρετικά σύνθετη ζωή οι θόρυβοι έρχονται από όλες τις μεριές: το κυκλοφοριακό, τα αεροσκάφη, τη βιομηχανία, τις οικοδομικές εργασίες, οικιακές συσκευές ακόμα και από τη διασκέδαση. 

Το ανθρώπινο αυτί δέχεται την ένταση του ήχου μέχρι τα 140db (ντεσιμπέλ), που είναι και το όριο πόνου.
Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας έχει θεσπίσει από το 1999 ως ανώτατο όρι θορύβου τα 55db, ενώ το κατώφλι για την αύξηση του κινδύνου είναι τα 60db.
Σημαντικό ρόλο παίζει τί είδους είναι ο ήχος, κρουστικός, επαναλαμβανόμενος, στιγμιαίος ή με αυξομειώσεις.
Ενδεικτικά μια μέτρηση του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου έδειξε ότι στη λεωφόρο Κηφισίας ο θόρυβος κυμαίνεται από τα 65db ως 84db.
Μια ηλεκτρική σκούπα έχει ήχο 70-80db και το σεσουάρ 90db.

Οι γιατροί Νίκος Σωτηρόπουλος και Αλέξανδρος Χαραλαμπίδης αναπτύσσοντας τις επιπτώσεις του θορύβου στην υγεία που υποτιμώνται, αλλά είναι ύπουλες και έρχονται με τα χρόνια, ανέφεραν ότι "η έκθεση στο θόρυβο σχετίζεται με επιδείνωση ψυχικών ασθενειών, στεφανιαία νόσο, αύξηση αρτηριακής πίεσης και αγγειακών νοσημάτων, αύξηση κορτιζόλης και χοληστερόλης, παχυσαρκία, αγχωτικά επεισόδια, παρεμπόδιση ύπνου, βλάβη ακοής, μείωση της απόδοσης των εργαζομένων και των μαθητών."

Η Φωτεινή Χιωνιανάκη, πολιτικός μηχανικός και περιβαλλοντολόγος επισήμανε ότι "οι περιβαλλοντικοί όροι στην Ελλάδα παραμένουν πλημμελείς".
Τα όρια που ισχύουν για τον κυκλοφοριακό θόρυβο με το Ν17252/20.5.1992 του ΥΠΕΧΩΔΕ επιτρέπουν 67-70db για νέα οδικά έργα και σε απόσταση 2 μέτρα από την πρόσοψη του κτιρίου. "Αυτός ο νόμος, πέρα του ότι δεν εφαρμόζεται, αφορά δρόμους που κατασκευάστηκαν μετά το 1981, όχι, για παράδειγμα, τη Βασιλίσσης Σοφίας" επισημαίνει η κ. Χιωνιανάκη.
Οι υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες έχουν πραγματοποιήσει μελέτες και έχουν θεσπίσει όρια που τα τηρούν.
Η Ιταλία καθιέρωσε όριο σε σχέση με το χαρακτήρα κάθε περιοχής, ας πούμε σε μέρη που βρίσκονται νοσοκομεία και σχολεία το πρωί το όριο είναι 50db και το βράδυ 40db.
Η Ρώμη, όπως και το Βερολίνο έχουν χωριστεί σε κατηγορίες σε σχέση με την ακουστική κατηγοριοποίηση των περιοχών. 

Ο Τάσος Βασιλειάδης, ηλεκτρολόγος μηχανολόγος -σύμβουλος ακουστικής, ανέφερε ότι "στην Ελλάδα για την προστασία από το θόρυβο υπάρχει νομοθεσία από το 1981 (Ν1180/1981) και έκτοτε έχει συμπληρωθεί με άλλες νομοθετικές διατάξεις.
Πάσχουμε όμως στην εφαρμογή, υπάρχουν και εσωτερικές ασάφειες στους νόμους, δεν έχουν γίνει μελέτες και δεν πραγματοποιούνται έλεγχοι". 

Ενδιαφέρον αποτελεί η εφαρμογή του νόμου της κοινής ησυχίας, όταν "η στάθμη του θορύβου κρίνεται υποκειμενικά κατ' εκτίμηση της αστυνομικής αρχής, όπως αναφέρεται στην αντίστοιχη νομοθεσία", ενημέρωσε ο κ.Βασιλειάδης.

Ο Μανόλης Τζεκάκης, καθηγητής αρχιτεκτονικής, αναφέρθηκε στην ηχοπροστασία στους χώρους διαβίωσης. Ο "ελληνικός κανονισμός κτιριακής ηχοπροστασίας" χωρίζει τα κτίρια σε πέντε κατηγορίες ακουστικής άνεσης (από πολύ υψηλή ως πολύ χαμηλή).
Παλιότερα οι κατηγορίες ήταν τρεις (υψηλή-κανονική-χαμηλή) και όλα τα κτίρια έπρεπε να καλύπτουν τουλάχιστον τη μεσαία κατηγορία. Στο νέο κανονισμό "δεν υπάρχει υποχρέωση ένταξης σε κατηγορία, πρέπει όμως να εκπονηθεί μελέτη ηχοπροστασίας και να επιλεγεί μια κατηγορία που θα χαρακτηρίζει το κτήριο. Δεν εφαρμόζεται όμως έλεγχος από τις πολεοδομικές υπηρεσίες. "
πηγή:http://www.protothema.gr

Το πρόβληµα της Αστικής Ηχορύπανσης

Η σηµασία των Τεχνικών Πρόληψης στην Πηγή, κατά την ∆ιάδοση, στον Αποδέκτη και ο ρόλος του Καταναλωτή

Θόρυβο λέµε τον ανεπιθύµητο ανθρωποδηµιούργητο ήχo ο οποίος είναι αποτέλεσµα της σηµερινής µηχανοποιηµένης κοινωνίας µας.

Ο ήχος είναι αποτέλεσµα µεταβολών πίεσης σε κάποιο µέσο διάδοσης όπως ο αέρας, οι οποίες προκαλούνται από δονήσεις ή αναταραχές. ∆υστυχώς, όλοι είµαστε εκτεθειµένοι στις επιπτώσεις της ηχορύπανσης. Τα προβλήµατα που µπορούν να δηµιουργηθούν είναι πολλά και ποικίλα.

Εκτός από τα προβλήµατα ακοής που µπορούν να δηµιουργηθούν, η ηχορύπανση προκαλεί άγχος (stress) ενώ επηρεάζει δυσµενώς τη ψυχική και σωµατική µας ευεξία, η οποία θεωρείται στοιχείο Υγείας από τον Παγκόσµιο Οργανισµό Υγείας (Π.Ο.Υ. - W.Η.Ο.).

Παράλληλα, επηρεάζει την ατοµική απόδοση του καθενός και κατ΄επέκταση την κοινωνία και την οικονοµία του κάθε κράτους.

Όλα τα παραπάνω οδηγούν στο συµπέρασµα ότι πρέπει να ληφθούν µέτρα σε όλα τα επίπεδα για την αντιµετώπιση του προβλήµατος.

Για να είναι όµως τα µέτρα αυτά αποτελεσµατικά θα πρέπει να είναι γνωστές οι πηγές ηχορύπανσης.

Ποιες είναι οι κύριες πηγές ηχορύπανσης ; 

Ι. Κύριες πηγές ηχορύπανσης

1. - Η κυκλοφορία κάθε είδους µέσων µεταφοράς
2. - Οι βιοµηχανικές και βιοτεχνικές εγκαταστάσεις
3. - Οι εγκαταστάσεις αναψυχής και διασκέδασης
4. - Η χρήση οικιακών συσκευών

Η αντιµετώπιση του προβλήµατος είναι ο κατά το δυνατόν περιορισµός των πηγών, αλλά και της έντασης της ηχορύπανσης ώστε να µειωθούν οι επιπτώσεις δεδοµένου ότι οι απαιτήσεις της σύγχρονης εποχής µας έχουν αναγκάσει να ζούµε υπό το καθεστώς της.

Ωστόσο, η λήψη µέτρων από τις αρχές δεν επαρκούν όπως έχει δείξει η πραγµατικότητα.

Η σωστή αντιµετώπιση του προβλήµατος, απαιτεί τη συνειδητοποίηση και την εγρήγορση όλων µας, ασχέτως µε το αν διαµένουµε στα µεγάλα αστικά κέντρα ή όχι.

∆ιότι οι έρευνες δείχνουν πως η συντριπτική πλειοψηφία όλων µας (σε διεθνές επίπεδο) είναι εκτεθειµένη στην ηχορύπανση.

ΙΙ. Νοµοθεσία σχετική µε τον έλεγχο της ηχορύπανσης

Οι κύριοι τρόποι για να αντιµετωπιστεί το πρόβληµα της ηχορύπανσης από την οργανωµένη πολιτεία είναι οι ακόλουθοι:

1. - Οριοθέτηση επιτρεποµένων εντάσεων πηγών ηχορύπανσης²
2. - Λήψη µέτρων για περιορισµό της ενόχλησης των ανθρώπων
3. - Αναγκαία µέτρα και παρεµβάσεις
4. - Αυστηρός έλεγχος των ορίων

Στην χώρα µας το πρόβληµα της ηχορύπανσης είναι έντονο για πολλούς λόγους, οι κυριότεροι των οποίων είναι η έλλειψη χωροταξικού σχεδιασµού, η έλλειψη καθορισµού χρήσεων γης, και η µη εφαρµογή της υπάρχουσας νοµοθεσίας προστασίας περιβάλλοντος και εργαζοµένων από τον θόρυβο.

Πρόσφατα ανακοινώθηκε ότι ο ένας στους τρεις Έλληνες πάσχει από ψυχολογικά προβλήµατα εξαιτίας του θορύβου και άλλων περιβαλλοντικών αιτίων.

Οι περισσότερες διεθνείς νοµοθεσίες (και η Ελληνική) θέτουν σαν ανώτερη στάθµη θορύβου στους χώρους κατοικίας DNL level 45 dB(A) θεωρώντας σαν µέσο όρο τα 35 dB(A), αλλά στις Ελληνικές µεγαλουπόλεις επικρατούν επίπεδα 65 – 80 dB(A) τα οποία διαταράσσουν σοβαρά τον ύπνο και την ξεκούραση του οργανισµού. Αποδεδειγµένες είναι επίσης και οι αρνητικές συνέπειες του θορύβου στην κοινωνική συµπεριφορά ατόµων.

Για παράδειγµα, οι ερευνητές Matthews και Cannon σε εργαστηριακή έρευνα διαπίστωσαν ότι πολύ λιγότεροι άνθρωποι έδειχναν διάθεση να βοηθήσουν κάποιον συνάνθρωπο τους, όταν στο περιβάλλον επικρατούσαν επίπεδα θορύβου 85 dB σε αντίθεση µε όταν επικρατούσαν επίπεδα θορύβου κάτω από 65 dB. 

Παρά το γεγονός ότι στην Ελλάδα υπάρχουν προεδρικά διατάγµατα και νοµοθεσία σχετικά µε τα όρια θορύβου και ρύπανσης, παρόµοια µε αυτά των άλλων ευρωπαϊκών κρατών, δυστυχώς εδώ δεν εφαρµόζονται ούτε στον κρατικό ούτε στον ιδιωτικό τοµέα.

Παρόµοια αγνοούν το πρόβληµα του περιβαλλοντικού θορύβου και τα αρµόδια Υπουργεία ΠΕ.ΧΩ.∆Ε και Υγείας ενώ υπάρχει η σχετική νοµοθεσία ανώτατου επιτρεπόµενου ορίου θορύβου (Π∆ 1180/81).

Για παράδειγµα η νοµοθεσία καθορίζει τα 50 dB(Α) σαν ανώτατο όριο σε αστικές περιοχές και για εγκαταστάσεις που ευρίσκονται σε επαφή µε κατοικηµένα κτίσµατα τα 45 dB(Α), µετρούµενα εντός του κατοικηµένου κτίσµατος µε πόρτες και παράθυρα ανοικτά.
Οι εργοδότες στο εξωτερικό είναι αναγκασµένοι να αποζηµιώνουν τους
εργαζοµένους που έχουν υποστεί ακουστικές ή ψυχολογικές βλάβες εξ αιτίας του επαγγέλµατος τους και για να αποφύγουν αυτές τις δαπάνες φροντίζουν να λύσουν το πρόβληµα του θορύβου στον εργασιακό χώρο. Σε ελληνικούς εργασιακούς χώρους συναντάµε επίπεδα θορύβου 100-110 dB(Α) παρόλο που η νοµοθεσία προβλέπει την λήψη µέτρων προστασίας των εργαζοµένων όταν ο θόρυβος πρόκειται να υπερβεί τα 85 dB(Α).
Τα παραπάνω επίπεδα πλησιάζουν τα "όρια πόνου" του ανθρώπινου αυτιού και προκαλούν απώλεια ακοής καθώς και σοβαρές άλλες σωµατικές και ψυχολογικές βλάβες.
Το αρµόδιο Υπουργείο Απασχόλησης, δυστυχώς, ελέγχει πληµµελώς εάν εφαρµόζεται η υπάρχουσα νοµοθεσία προστασίας εργαζοµένων από το θόρυβο (Π∆ 149/2006 και Π∆ 85/1991) και δεν διατηρεί στοιχεία σχετικών εργασιακών ατυχηµάτων,περιορίζοντας έτσι τη δυνατότητα ιατρικής φροντίδας και αποζηµίωσης για όσους εργαζόµενους έχουν υποστεί ζηµίες από τον εργασιακό θόρυβο.
Οι Έλληνες εργαζόµενοι αδυνατούν να δηλώσουν οι ίδιοι την επαγγελµατική βαρηκοΐα τους (η οποία ούτε καν αναγνωρίζεται σαν αναπηρία, παρότι αποτελεί σοβαρή αναπηρία που δεν θεραπεύεται), είτε γιατί συνήθως έχουν αρνητικές συνέπειες, είτε γιατί επακολουθεί η ενασχόλησή τους σε βοηθητικές θέσεις µε µικρότερη αµοιβή. 
Στην Αθήνα συναντάµε σχεδόν διπλάσια επίπεδα θορύβου µέσα σε σπίτια και γραφεία, εξαιτίας της ανεξέλεγκτης ηχορύπανσης από εργοστάσια, κέντρα διασκέδασης, αυτοκινητόδροµους, µοτοποδήλατα µε παράνοµες εξατµίσεις κλπ.

Οι Έλληνες σφυροκοπούνται σήµερα από τον θόρυβο όπου και να βρίσκονται, ακόµη και στα νησιά γιατί και εκεί υπάρχουν ανεξέλεγκτες πηγές θορύβου όπως ηλεκτρογεννήτριες, νυχτερινά κέντρα, µοτοποδήλατα χωρίς σωστές εξατµίσεις κλπ.

Αξίζει να αναφερθεί ότι ορισµένοι ξενόγλωσσοι τουριστικοί οδηγοί προειδοποιούν τους τουρίστες, να µην έχουνε την απαίτηση να κοιµηθούν καλά σε πολλά τουριστικά µέρη της χώρας µας εξ αιτίας του θορύβου.

Οι αρµόδιοι φορείς ανά περίπτωση ηχορύπανσης είναι:

• Εξωτερικός θόρυβος: ΥΠΕΧΩ∆Ε, ∆ιεύθυνση Περιβάλλοντος, Τµήµα Θορύβου

• Εργασιακός θόρυβος: Υπουργείο Εργασίας, Σώµα Επιθεώρησης Εργασίας ΣΕΠΕ

• Νυχτερινά κέντρα: ∆ιευθύνσεις Υγείας των διαφόρων Νοµαρχιών.

ΙΙΙ. Επιπτώσεις στην Υγεία

• - Στο σύστηµα ακοής του ανθρώπου
• - Στην ψυχική και σωµατική υγεία (συνεισφορά του στη δηµιουργία άγχους).
• - Στους ανθρώπους που ήδη πάσχουν από κάποια αρρώστια ή µη οµαλή φυσιολογία. 

ΙV. Ο Θόρυβος από τα Μέσα Μεταφοράς και τις Εγκαταστάσεις

Περιγραφή

Ο θόρυβος από τα µέσα µεταφοράς αποτελεί διεθνώς την κυριότερη ενόχληση του αστικού πληθυσµού.

Σύµφωνα µε τον ΟΟΣΑ

• το 50% των κατοίκων του Οργανισµού (πάνω από 330 εκατοµ. άτοµα) ζουν σε περιοχές όπου η στάθµη θορύβου ξεπερνά το όριο ενόχλησης

• το 15% ακόµη (πάνω από 100 εκατ.) σε περιοχές µε στάθµη θορύβου που ξεπερνά το µέγιστο ανεκτό. Σύµφωνα µε εκτιµήσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης,

• το 20-25% περίπου του πληθυσµού των περισσότερο ανεπτυγµένων χωρών της Ένωσης ενοχλείται από το θόρυβο της οδικής κυκλοφορίας, ενώ

• το 19% του συνολικού πληθυσµού της ευρίσκεται σε περιοχές µε υψηλές στάθµες θορύβου.

Έτσι, ο θόρυβος από την οδική κυκλοφορία θεωρείται ως η πλέον ενοχλητική πηγή θορύβου για τον αστικό πληθυσµό.

Βάσει των µέχρι τώρα µελετών και µετρήσεων του ΥΠΕΧΩ∆Ε ποσοστό µεγαλύτερο του 60 % του πληθυσµού της Αθήνας και του Πειραιά, ζει µε απαράδεκτα υψηλές στάθµες κυκλοφοριακού θορύβου.

Οι στάθµες θορύβου αιχµής κυµαίνονται από: 90 - 100 dB(A), όλες τις ηµέρες και δυστυχώς και τις νύχτες, στις σηµαντικές αρτηρίες της πρωτεύουσας.

Η κατάσταση αυτή οφείλεται ουσιαστικά στην Ο∆ΙΚΗ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑ και κατά κύριο λόγο στα ∆ΙΚΥΚΛΑ (Μοτοποδήλατα – Μοτοσικλέτες).

Η καταπολέµηση του θορύβου από την οδική κυκλοφορία περιλαµβάνει αναλυτικά τα ακόλουθα µέτρα :

• Έλεγχος Θορύβου Μοτοσικλετών και Μοτοποδηλάτων

• Κατασκευή Ηχοπετασµάτων - Κτιριακή Ηχοπροστασία

• Χαρτογράφηση και Παρακολούθηση του Θορύβου
Με τον όρο "εγκαταστάσεις" εννοούνται κυρίως:

• οι βιοµηχανίες και οι βιοτεχνίες

• οι µικρές µηχανολογικές εγκαταστάσεις που είναι διάσπαρτες µέσα στον οικιστικό ιστό (κλιµατιστικά, ψυκτικά, εξαεριστήρες, κλπ.)

Ο έλεγχος του θορύβου αυτών των εγκαταστάσεων, είτε µέσω των Μελετών Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων είτε µέσω παραπόνων των πολιτών, γίνεται σήµερα κατά τρόπο όχι ιδιαίτερα ικανοποιητικό.

Το γεγονός αυτό οφείλεται κυρίως στη σύγχυση αρµοδιοτήτων µεταξύ των υπηρεσιών του Κράτους, αλλά και στην αδράνεια που επιδεικνύεται σε πολλές περιπτώσεις, στην έλλειψη εξειδικευµένου προσωπικού κυρίως των περιφερειακών υπηρεσιών και στην έλλειψη απαραίτητου εξοπλισµού.

Οι αναµενόµενες ενέργειες των αρµόδιων υπηρεσιών είναι:

Α. Συστηµατοποίηση του Ελέγχου του Θορύβου των Βιοµηχανιών – Βιοτεχνιών και άλλων επαγγελµατικών εγκαταστάσεων.

Β. Επιβολή των περιβαλλοντικών όρων που προσδιορίζονται από τις Μελέτες Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων για τις εγκαταστάσεις και αναγραφή τους στην χορηγούµενη άδεια.

Γ. Συστηµατική Επιθεώρηση των Μεγάλων Εγκαταστάσεων ως προς τον θόρυβο, µε συχνότητα το αργότερο κάθε 6 µήνες και χορήγηση πιστοποιητικού συµµόρφωσης µε τους όρους περιβαλλοντικής προστασίας που τους έχουν τεθεί µέσω των Μελετών Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων.

Τα κριτήρια για την τοποθέτηση µιας εγκατάστασης στον κατάλογο των προς έλεγχο εγκαταστάσεω είναι µεταξύ άλλων:

- το µέγεθος της
- η φύση της δραστηριότητας της, και
- η θέση της µέσα στον οικιστικό ιστό, το πόσο κοντά δηλαδή βρίσκεται σε σχέση µε κατοικίες.

∆. Οργάνωση όλων των Περιφερειακών Υπηρεσιών της Χώρας για την αποτελεσµατική αντιµετώπιση των παραπόνων των πολιτών.

Συµπεράσµατα

Η δυσκολία ελέγχου της παραγωγής θορύβου από τη χρήση οχηµάτων, εξοπλισµού και εγκαταστάσεων στο αστικό περιβάλλον θεωρείται πλέον ως αντικειµενική πραγµατικότητα στη χώρα µας.

Οι έλεγχοι που πραγµατοποιούνται σήµερα αφορούν σχεδόν αποκλειστικά τις σταθερές ή µόνιµες ηχητικές πηγές, οι οποίες όµως εντοπίζονται µόνο στο βιοµηχανικό, βιοτεχνικό ή επαγγελµατικό περιβάλλον.

Κατ’ ουσίαν ο µόνος περιορισµός που υφίσταται στην παραγωγή θορύβου µέσα στην αστική οικιστική ζώνη είναι οι διαµαρτυρίες των κατοίκων, οι οποίες όµως βρίσκουν άµεση ανταπόκριση από την πολιτεία µόνον κατά τις χαρακτηριζόµενες ως «ώρες κοινής ησυχίας» (ΦΕΚ 15Β/12.1.1996, θέµα 5).

Μόνη εφικτή λύση είναι ο έλεγχος στην πηγή και συγκεκριµένα η νοµοθετική απαίτηση για κυκλοφορία προϊόντων και οχηµάτων χαµηλής στάθµης θορύβου.

Σε αυτή την κατεύθυνση ισχύουν σήµερα οι απαιτήσεις της Υπ.Απ. 37393/2028 (ΦΕΚ 1418 Β’/2003) και Υπ.Απ. 9272/471 (ΦΕΚ 286 Β’/2007) για προϊόντα και µηχανήµατα, καθώς και άλλη ειδική νοµοθεσία για τα οχήµατα και τα µέσα µεταφοράς.

Οι αποφάσεις αυτές µεταφέρουν στην ελληνική νοµοθεσία τις ελάχιστες απαιτήσεις αντίστοιχων ευρωπαϊκών οδηγιών για τα ανεκτά επίπεδα θορύβου.

Η ελληνική περίπτωση είναι σχεδόν βέβαιο ότι χρειάζεται κάτι περισσότερο από τα ελάχιστα ανεκτά επίπεδα.

Η δυνατότητα παραγωγής προϊόντων και οχηµάτων µε ιδιαίτερα µειωµένη στάθµη θορύβου είναι πλέον εφικτή από τους κατασκευαστές λόγω ανάπτυξης πολλών νέων υλικών µε ηχοµονωτικές ιδιότητες, αλλά και λόγω σχεδιασµού µηχανών και συσκευών που οδηγούν σε χαµηλότερη παραγωγή ήχου.

Η σχετική έρευνα οφείλει να ενισχυθεί τόσο σε εθνικό, όσο και σε ευρωπαϊκό επίπεδο.

Τα σχετικά µε τη µελέτη του ήχου και του θορύβου ευρωπαϊκά ινστιτούτα έχουν αξιόλογη µέχρι σήµερα δραστηριότητα, από την οποία αναµένονται ουσιαστικές µελλοντικές βελτιώσεις σε µία πληθώρα προϊόντων της καθηµερινής διαβίωσης.

Η απαίτηση για την παραγωγή και κατανάλωση προϊόντων χαµηλής στάθµης θορύβου επεκτείνεται και στις οδικές αρτηρίες που διέρχονται µέσα από το αστικό περιβάλλον.

Η µελέτη και η κατασκευή του οδικού έργου πρέπει να είναι τέτοια ώστε να ελαχιστοποιεί τον παραγόµενο θόρυβο τόσο κατά την κανονική λειτουργία του, όσο και κατά τη φάση της κατασκευής του.

Επιπλέον, η σωστή χωροθέτηση των δραστηριοτήτων µέσα στον αστικό ιστό επιτρέπει χαµηλότερη στάθµη θορύβου στις περιοχές αµιγούς κατοικίας, ενώ ταυτόχρονα διευκολύνει τη λειτουργία τόσο των παραγωγικών δραστηριοτήτων, άσο και της αγοράς.

Π.χ.

α. Η συγκέντρωση βιοµηχανικών – βιοτεχνικών δραστηριοτήτων µαζί µε τις σχετικές εµπορικές δραστηριότητες περιορίζει πολλές από τις απαραίτητες µεταφορές για τη λειτουργία της παραγωγής.

β. Η συγκέντρωση των λιανικών εµπορικών δραστηριοτήτων δηµιουργεί καλύτερες συνθήκες ανταγωνισµού, αφού αποτρέπει το σύνηθες φαινόµενο του τοπικού µονοπωλίου και συνεπώς λειτουργεί περισσότερο ωφέλιµα για τον καταναλωτή.

γ. Η συγκέντρωση αποκλειστικά κατοικιών δηµιουργεί προϋποθέσεις άνετης διαβίωσης µε περιορισµένη κυκλοφορία οχηµάτων, περιορισµένο θόρυβο και ευχερή δυνατότητα ανάπτυξης εξωτερικών χώρων αναψυχής (πάρκα, παιδικές χαρές, χώρους περιπάτου ,κ.ά.).

Ως χαρακτηριστικά παραδείγµατα όχλησης των κατοίκων σε ζώνες που κατ’ ουσίαν είναι αµιγούς κατοικίας αναφέρονται:

α. η φορτοεκφόρτωση εµπορευµάτων σε καταστήµατα super market, σε αποθήκες, ή σε άλλα εµπορικά καταστήµατα, καθώς και

β. η λειτουργία συνεργείων αυτοκινήτων, ή άλλων επαγγελµατικών εργαστηρίων µε θορυβώδη εξοπλισµό.

Επίσης, ο χρονικός προγραµµατισµός των οχληρών έργων σε ζώνες αστικού περιβάλλοντος και ειδικά σε αυτές της αµιγούς κατοικίας, µπορεί να περιορίσει σηµαντικά το ετήσιο επίπεδο όχλησης, αν και πολλές φορές είναι δύσκολο να εφαρµοστεί λόγω δυσκολίας συντονισµού µεταξύ των διαφόρων υπηρεσιών, ή λόγω υλοποίησης έργων έκτακτου χαρακτήρα.

Είναι, τέλος, νοµικά δεσµευτική η χρήση προστατευτικών µέσων και ηχοµονωτικών υλικών στους χώρους εργασίας, ώστε να εξασφαλίζεται η προστασία των εργαζοµένων κατά τη διάρκεια της εργασίας τους.

Η παραβίαση αυτών των συνθηκών αποτελεί αντικείµενο ελέγχου από την πλευρά της πολιτείας, η οποία οφείλει να αποδεικνύει ότι λειτουργεί πραγµατικό «κράτος δικαίου» που δεν προστατεύει µόνο τόσο τα συµφέροντα του εργοδότη, αλλά και τα συµφέροντα και κυρίως την υγεία του εργαζόµενου.

Με όλα τα προηγούµενα ο Π.Σ.Χ.Μ. και εγώ προσωπικά ελπίζουµε ότι συνεισφέραµε και συµβάλλαµε στους στόχους αυτής της πολύ ενδιαφέρουσας ηµερίδας.

Θεωρούµε ότι όλα τα προαναφερθέντα µπορούν να αποτελέσουν σηµεία διαλόγου µεταξύ της πολιτείας και των κοινωνικών φορέων µε στόχο την αναζήτηση λύσεων και την ειλικρινή αντιµετώπιση ενός τόσο σηµαντικού προβλήµατος για τη διαβίωσή µας στο αστικό περιβάλλον, όπως είναι ο θόρυβος.
πηγή:

 http://library.tee.gr/digital/m2301/m2301_hatziliberis.pdf

Ρύπανση, θόρυβος και κακός καιρός «εχθροί» της καρδιάς μας

Νεώτερες μελέτες που ανακοινώθηκαν στο ετήσιο συνέδριο της Ευρωπαϊκής Καρδιολογικής Εταιρείας, που γίνεται στο Λονδίνο, δείχνουν ξεκάθαρα ότι η εμφάνιση καρδιαγγειακών νόσων μπορεί να σχετίζεται σε σημαντικό βαθμό με τη μόλυνση της περιοχής που ζει κάποιος, με το κρύο, αλλά και με τον θόρυβο.

Αν κάποιος πιστεύει ότι το κάπνισμα, η πλούσια σε λιπαρά διατροφή και η έλλειψη άσκησης, είναι οι μόνοι παράγοντες που μπορεί να τον οδηγήσουν σε ένα ξαφνικό έμφραγμα του μυοκαρδίου, αυταπατάται. Νεώτερες μελέτες που ανακοινώθηκαν στο ετήσιο συνέδριο της Ευρωπαϊκής Καρδιολογικής Εταιρείας, που γίνεται στο Λονδίνο, δείχνουν ξεκάθαρα ότι η εμφάνιση καρδιαγγειακών νόσων μπορεί να σχετίζεται σε σημαντικό βαθμό με τη μόλυνση της περιοχής που ζει κάποιος, με το κρύο, αλλά και με τον θόρυβο.

Ρύπανση, θόρυβος και κακός καιρός

«Ο καιρός, η βροχή ή η ζέστη επηρεάζουν την καθημερινή μας δραστηριότητα, ακόμα και την παραγωγικότητα στην εργασία μας», επισημαίνει η Aneta Cislak, ερευνητής στο Πανεπιστήμιο της Σιλεσίας, στο Zabrze της Πολωνίας και εξηγεί ότι η απλή αυτή διαπίστωση οδήγησε σε μια μελέτη που έδειξε ότι η αυξημένη ρύπανση και οι καιρικές συνθήκες επηρεάζουν την πορεία των ασθενών μετά από μια καρδιακή προσβολή. «Δεδομένου ότι αυτή η επίδραση είναι τόσο αισθητή, μας ενδιαφέρει να δούμε αν ο καιρός έχει σχέση με τις καρδιαγγειακές παθήσεις, συμπεριλαμβανομένων των οξέων στεφανιαίων συνδρόμων», εξηγεί η κ. Cislak.

Η μελέτη εξέτασε τη σχέση μεταξύ των περιβαλλοντικών παραγόντων, με τη σοβαρότητα της κλινικής κατάστασης και τη βραχυπρόθεσμη πρόγνωση σε ασθενείς με οξέα στεφανιαία σύνδρομα, όπως έμφραγμα του μυοκαρδίου και ασταθή στηθάγχη. Διήρκεσε 6 χρόνια και έδειξε ότι οι ασθενείς υψηλού κινδύνου, με έμφραγμα του μυοκαρδίου στους οποίους έγινε αγγειοπλαστική για διάνοιξη των φραγμένων αρτηριών, η επέμβαση ήταν πιο συχνά επιτυχής όταν ο καιρός ήταν ηλιόλουστος, δεν είχε κρύο και οι συγκεντρώσεις του όζοντος και του μονοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα, ήταν χαμηλότερες.

«Μια από τις πιθανές εξηγήσεις για το εύρημα αυτό είναι ότι οι ατμοσφαιρικοί ρύποι, όπως το μονοξείδιο του άνθρακα, δεσμεύονται μέσω της αιμοσφαιρίνης και ίσως επηρεάζουν αρνητικά τη μεταφορά του οξυγόνου στο αίμα. Αυτό μπορεί να προκαλέσει υποξία και να οδηγήσει σε χειρότερη κλινική κατάσταση και λιγότερο επιτυχημένη θεραπεία», ανέφερε κ. Cislak και συμπλήρωσε ότι «θα πρέπει να θυμόμαστε ότι δεν είναι μόνο οι άνθρωποι που επηρεάζουν το περιβάλλον, αλλά και το περιβάλλον επηρεάζει εμάς».

Η ζωή στις μεγαλουπόλεις δεν είναι «αθώα»

Όλο και περισσότεροι επιστήμονες συμφωνούν ότι η ατμοσφαιρική ρύπανση ευθύνεται για πρώιμη αθηροσκλήρυνση και απώλεια της λειτουργικότητας των αρτηριών.

Επιπλέον, υπάρχουν, πλέον, ισχυρές επιστημονικές ενδείξεις ότι και τα αυξημένα επίπεδα θορύβου στις μεγάλες πόλεις δημιουργούν υπέρταση και κατά συνέπεια αυξημένο κίνδυνο για καρδιαγγειακή νόσο.

«Η ζωή δεν είναι αθώα στις μεγαλουπόλεις όσον αφορά τα καρδιαγγειακά νοσήματα», καταλήγουν οι επιστήμονες που παρουσίασαν και άλλες μελέτες που ενισχύουν αυτό τον ισχυρισμό τους.

Ο κακός καιρός προπομπός του εμφράγματος

Και ο κρύος καιρός σχετίζεται με αυξημένο κίνδυνο σοβαρής καρδιακής προσβολής, σύμφωνα με άλλη έρευνα που παρουσιάστηκε στο συνέδριο από τον καθηγητή Shuangbo Liu, από το Πανεπιστήμιο της Μανιτόμπα του Καναδά, καθώς διαπιστώθηκε ότι κάθε φορά που η θερμοκρασία έπεφτε κατά 10 βαθμούς Κελσίου αυξανόταν κατά 7% ο κίνδυνος σοβαρού εμφράγματος του μυοκαρδίου.

Πηγή:http://www.skai.gr/

ΑΜΠΕ

Δημοσίευση: 31/08/2015 

Επιπτώσεις του θορύβου - α)

Η φυσική αρρώστια μπορεί να διαγνωσθεί αρκετά εύκολα, αλλά η εκτίμηση της πνευματικής και κοινωνικής κατάστασης είναι δύσκολη.

Υπάρχουν σοβαρές αποδείξεις σήμερα που δείχνουν ότι ο θόρυβος επηρεάζει αρνητικά την πνευματική και κοινωνική κατάσταση των ανθρώπων.

Βασίλειος Δαλαμάγκας, Μηχανικός, Εντεταλμένος Καθηγητής, Επιθεωρητής Περιβάλλοντος, Θεολόγος